Mevrouw Troy was geheel zelfstandig naar de Hoftuin gegaan om wat hapjes gras te eten. Wij volgden haar maar omdat ze soms niet meer zelfstandig de weg kan terugvinden of doordat zij onderweg in de war raakt en dan niet meer precies weet wat ze ook alweer ging doen. Dit laatste is bij mensen op leeftijd ook een bekend verschijnsel, maar misschien heeft u dat zelf wel eens (van dichtbij) mogen ervaren. Maar dat terzijde.
Wel, mevrouw T. had net een paar hapjes genomen toen zij een andere grashapper ontwaarde.
Inderdaad, het was Sonny die toevallig op hetzelfde idee was gekomen en ook naar de Hoftuin was getogen; daar staat immers het sappigste, lekkerste en mooiste gras uit de hele Katbladbuurt! Tenminste, dat denken wij omdat de hele goegemeente hier regelmatig naartoe komt om aan en op de groene sprieten te kauwen, en dan mag je bovenstaande gevolgtrekking toch wel maken, niet?
Doch Sonny durfde niet gelijk aan te vallen omdat mevrouw Troy met grote (wellicht ook wat bozige) ogen naar hem zat te kijken. Was het wel veilig om nu te gaan grasknibbelen? Zou die oude taart hem niet onverhoeds aanvallen? Ja, want ze keek wat stuurs uit haar dopjes en Sonny weet wat dat kan betekenen, daar zijn huisgenote Gizmo als zij stuurs is soms zomaar uit pleegt te halen. Als je dat elke dag moet ervaren, ben je natuurlijk extra op je hoede.
Maar uiteindelijk waagde Sonny het er toch maar op en ging aan de gang met de lekkerste sprieten van de hele Katbladbuurt. Ja, dat zou weer een heerlijk partijtje braken worden, straks!
Mevrouw Troy was echter niet van plan om daarop te wachten. Nee, zij besloot gezwind naar huis terug te keren en beval de fotograaf met haar mee te gaan. Natuurlijk lieten wij haar niet dat hele eind(!) in haar eentje lopen, heh? Nee, we brachten haar uiteraard weer veilig thuis bij het Poezenloket, waar zij direct haar positie weer innam. De dag verliep voor haar verder vredig en ontspannen, totdat ze van mevrouw Katblad een pipetje vlooienspul in haar nek kreeg. Helaas kunnen wij haar niet uitsluiten wat betreft dit noodzakelijk kwaad. Nee, vlooien zouden oude dames zoals zij niet meer mogen bezoeken, maar doen dat helaas toch. Vandaar dus. Hopelijk is ze het morgen weer vergeten, onze oude mevrouw Troy.
2 opmerkingen:
Mevrouw K.,
Vanavond zat ik te mijmeren aan wie u mij doet denken met uw katstories.
Ineens wist ik het:
Aan Annie M.G. Schmidt..........
Zij schrijft dan wel niet speciaal over haarfabrieken, maar de humor komt volgens mij overeen!!!
Ik vind eigenlijk dat het tijd wordt dat er een Leidsch Katblad b oek uitkomt!!!!!
Wel mevrouw Trix, het is inderdaad waar dat mevrouw Katblad altijd een groot bewonderaar is geweest van Annie M.G., en opgevoed is met haar prachtige verhalen. Annie had overigens wel katten en heeft over hen ook gedichtjes geschreven.
Mevrouw Katblad is trouwens bezig met een boekje, maar dat schiet nog niet zo op. Het komt er wel, dat beloven wij u.
Een reactie posten