Onrustig nachtje

Afgelopen nacht heeft mevrouw K. nauwelijks kunnen slapen. Ten eerste was zij vergeten de blinden van de slaapkamer 's middags te sluiten zodat de zon ongestoord met haar opwarmingswerk aan de gang kon gaan (resultaat: 26 graden), maar ten tweede (eigenlijk nog irritanter) had de Boez besloten de nacht buiten door te brengen met zijn vriendje Oscar, en daarover gaat het nu.
Het begon al rond etenstijd dat de Boez alsmaar op de daken liep te klieren, en dit keer dus aan de voorkant van het huis zodat hij nog wel neer kon kijken op onze vergadertafel en daarmee ons bezoek.

Nee, dat bezoek, daar wilde hij niet bij aanwezig zijn want het was hem te druk en er liepen teveel haarfabrieken rond. Wie dat dan waren? Wel, behalve onze eigen haarfabrieken en de Os waren daar ook Wamy, Gizmo, Sonny en Bohr, en dus begrijpen we (gezien Boez' afkeer van grote groepen) dat hij liever op het dak zat dan beneden, en ook dat hij evengoed wél de boel in de gaten wilde houden.
Maar toen het bezoek (behalve Oscar) was vertrokken en onze andere haarfabrieken braaf in huis op een rijtje zaten om hun diner te ontvangen,  was Boez nog steeds niet van plan om thuis te komen.

Nu is dat niets bijzonders want Boez geeft niet zo om eten (hij komt regelmatig langs voor zijn brokjes en die Gourmet hoeft niet zo nodig - behalve als hij toevallig toch net aanwezig was), maar meestal krijgt hij zo tegen middernacht toch wel trek en dan meldt hij zich alsnog. Wij lieten daarom ook het kattenluik op "binnenkomend verkeer" en onze keukenkoepel stond ook zover open dat de Boez op het aanrecht zou kunnen springen (ja, dat doet hij dus tegenwoordig ook al).
Mevrouw Katblad had er alle vertrouwen in dat Boez op een gegeven moment (als hij moe was - want al de hele dag buiten) gewoon binnen zou komen voor wat brokjes en een dutje, ging naar haar bed en viel in slaap. En toen begon het gedonder.
Vanaf een uur of één kregen wij Oscar om de haverklap binnen. Hij kwam natuurlijk door het kattenluik, kan er dan ook weer uit omdat hij als enige weet hoe hij met zijn nagels het flapje moet openpeuteren, maar blijkbaar werd hij vanaf de straatkant belaagd door een andere haarfabriek (Wamy?), want er werd flink geblazen, gegromd en tegen het luikje gemept. Om de zoveel tijd was er een treffen bij het luikje en dat weer hield het hele huis wakker, inclusief de andere haarfabrieken dus.
Ondertussen was de Boez aan de achterkant van het huis aan het klieren gegaan. In de vensterbank springen en voor het raam gaan zitten mauwen, dan er weer afspringen, bovenop de koepel, die door zijn openstaande positie nog eens extra protesteerde onder het met geweld neerkomende gewicht van onze jongste reporter. Nee, binnenkomen wilde hij nog niet, hoe konden wij dat nu denken!
Mevrouw Troy raakte in de war, hield het niet meer uit op de bovenverdieping en begon een klagend mauwconcert op de benedenverdieping in te zetten. Nu was de chaos toch wel aardig compleet. Natuurlijk moest mevrouw T. getroost worden door haar mens, en toen dat was gebeurd ging zij gelukkig weer mee naar boven om (minder gelukkig) bovenop haar mens liggend te proberen de slaap weer te vatten. Echter, doordat mevrouw Katblad weer eens beneden bij het luik moest ingrijpen (deze keer een rampartij -door Oscar- van buitenaf tegen het luikje dat wij ondertussen hadden gesloten maar nu aan één kant was ontzet), was slapen voor wie dan ook nog steeds niet mogelijk.
Het was allang weer licht toen de Boez eindelijk, moe van het nachtelijk klieren en zijn terreur-acties, op de slaapkamervloer neerplofte. Hoe en waar hij tenslotte het huis binnen is gekomen weten wij niet; de knopjes van het luikje stonden wel in een bijzonder vreemde positie.
Oscar ligt thans slaap in te halen op een stoel onder onze tafel, de Boez ligt lekker op bed bij te komen en mevrouw Katblad overweegt een lange, lange siësta......