Gillend van afschuw!

Wij zagen Harremans voor de redactie heen en weer lopen, en het leek erop of er iets heel spannends aan de hand was. Reden genoeg voor de fotograaf om de camera te pakken en de zaak te gaan bestuderen.

Wel, wij zagen Oscar toen (ook heen en weer lopend) met een vette Libelle in zijn bek. Natuurlijk fladderde het beestje nog behoorlijk, maar juist dat maakte de prooi van de Os zo spannend voor Harry.
Wat er toen gebeurde? Laten wij snel naar de volgende foto kijken.

Er gebeurde dus eigenlijk niets bijzonders, alleen maar dat Oscar af en toe zijn vangst op de straat gooide om het beestje beter te kunnen bestuderen. Je zou denken dat hij zo langzamerhand wel weet hoe een Libelle eruit ziet (hij ving er al genoeg), dus daarom liet hij zijn prooi vast en zeker niet los. Nee, hij wilde natuurlijk zien of en hoeveel leven er nog inzat en of hij nog met het diertje kon gaan lopen showen, immers: een dooie Libel is lang zo interessant niet! Meer zal het niet geweest zijn.

In elk geval had Os nog de belangstelling van Harremans, dus dat zat mee.
Maar zo'n belangrijke vangst, altijd weer een kunststukje, verdient uiteraard meer toeschouwers.

Gelukkig voor Oscar was ook mevrouw Troy ten tonele verschenen. En omdat hij deze oude dame graag te vriend wil houden, mocht zij - in tegenstelling tot Harry - de prooi van zeer dichtbij komen bestuderen.
Mevrouw Troy nam alle regels der beleefdheid en fatsoen in acht, behield voldoende afstand en toonde groot respect voor de geweldige vangst van de Os.
Toen Oscar vond dat mevrouw T. lang genoeg naar de Libelle had kunnen kijken, nam hij het half-dode beestje weer in zijn bek en bracht het een eindje verderop.

Ja, naar een plekje waar hij nog volop de aandacht had en goed zichtbaar was voor zijn publiek.

Even later zou hij de Libelle bij mevrouw Katblad komen brengen en op haar blote voeten neerleggen. Mevrouw K. echter toonde minder respect en vloog gillend van afschuw het huis binnen, een teleurgestelde Oscar op straat achterlatend.....