Zuurkool met abrikoos

Wel, omdat het buiten alweer aardig frisjes begint te worden, bedacht mevrouw Katblad dat ze wel een lekker stamppotje wilde nuttigen voor het avondmaal.

Bij de winkel kocht zij "iets kruimige" aardappels, een pak wijnzuurkool, een pakje spekjes, gedroogde abrikozen, een rookworst en een pakje jus(poeder). De rest van de ingrediënten had ze in huis, nl. zout en peper, fines herbes en boter.
De fines herbes stelt zij altijd zelf samen: gelijke delen gedroogde peterselie, kervel, dragon en bieslook, en dan goed mengen; bewaren in een pot of plastic zakje.
Wel, wij begonnen met het schillen van de aardappels. Hoeveel? Nou, gewoon tot het wel genoeg lijkt. Nee, mevrouw Katblad weegt nooit iets af en toch gaat het (bijna) altijd goed. Maar goed, het was ongeveer 1 kg, zeg maar. De aardappels gingen op het vuur om gaar te koken in wat water.

De spekjes gingen in een grote wok, om zo (niet te snel) te bakken. Alras dreven de geuren van het spek door het huis, en dat betekent altijd dat wij bezoek krijgen in de keuken.

Aha! Daar was de eerste belangstellende al! Het was dus de Boez, die op zich nooit zo snel op menseneten afkomt, maar meer voor de gezelligheid erbij wil zitten. Hij mag dan (helemaal fout, we weten het) op het puntje van het aanrecht zitten, daar waar wij nooit snijden of hakken, of andere dingen doen met voedsel. Maar dichterbij mag hij dus niet komen en hij weet dat. Komt hij toch te dicht in de buurt van de kookplaat, dan is een gebiedend "GA d'r AF!" genoeg en springt hij - onder protest - op de vloer. Maar nu is hij nog zoet en zit hij daar braaf te wezen. Dus kunnen we met gerust hart verder kokkerellen.

De rookworst moet wellen, dus gaat in een pan water op het vuur. Nee, het water mag niet gaan koken, anders barst de worst. Dus staat-ie op het laagste vuurtje... Twintig minuten staat er op de verpakking, en daarom we hebben nog wel even.

Ondertussen snijden wij een flinke (erg flinke!) handvol gedroogde abrikozen aan reepjes. Die doen we met de wijnzuurkool bij de spekjes. Niks afgieten, want al dat heerlijke vocht hebben we straks nodig voor de smeuïgheid van de stamppot. Bovendien kunnen zo de reepjes abrikoos goed wellen. Daarom gaat de pan op een zacht vuurtje met het deksel erop. Tijd om weer eens even aandacht te besteden aan onze haarfabrieken!

De Boez heeft heel lief aldoor op hetzelfde plekje zitten toekijken. Maar dan opeens heeft hij er genoeg van en springt van het aanrecht af. Hij verdwijnt vervolgens naar boven, waar Cera op het bed al in diepe rust verkeert.

Mevrouw Troy heeft de pest in dat Boez zomaar gezellig in de keuken was, dus zij heeft ons de rug toegekeerd en ligt onder de salontafel chagrijnig te wezen. Erg jammer hoor, maar we hebben nu echt geen tijd om aandacht te besteden aan getrapte teentjes. Bovendien, als wij T.T. vragen hoe het met haar gaat, wenst zij niet te reageren. Dan gaan wij maar door naar de volgende. Waar zit hij, onze voorproever Japekoppie? Waarom heeft hij zich nog niet in de keuken gemeld???

Wel, ook Japekop is uit zijn hum, en hij is onder de eettafel op een stoel gekropen. Wel met uitzicht op de keuken natuurlijk, maar dat spreekt voor zich. Waarschijnlijk zal zijn stemming wel verbeteren wanneer wij straks de worst gaan aansnijden, heh? We zullen zien.
Tijd om terug te gaan naar de keuken! Zijn de aardappels al gaar?

Jazeker zijn ze gaar! We gieten ze af, voegen een klontje boter toe en gaan dan lekker stampen tot er geen grove stukken meer te bekennen zijn. Nee, het hoeft geen pap te worden en we doen er geen nattigheid bij - dat komt zo!
Want vervolgens doen wij de droge puree bij het zuurkoolmengsel, en dan vermengen de geurige sappen van spek en zuurkool zich vanzelf met de aardappel. We stampen verder ook niet meer, maar mengen alles zorgvuldig met een pollepel.

Natuurlijk brengen wij het gerecht verder op smaak met peper en zout......

...... en een klein handje fines herbes!
Nog even doorroeren en we zijn klaar! Hoewel? Zijn we niet wat vergeten?

Nee, de jus stond al op. Gewoon uit een pakje, met water snel even geklopt met een garde en gekookt. Nu nog een lekker glaasje wijn inschenken, en dan lekker aan het smikkelen!

Nou, dat ziet er best goed uit! En er blijft nog veel over in de pan ook, maar dat doen we straks in porties in de vriezer. Goed voor luie dagen, heh? Mevrouw Katblad zet haar bordje alvast op het tafeltje klaar. Nog even controleren of het gas uit is!

O jee, toch nog wat vergeten! Japekop moet uiteraard de worst voorproeven en hij zal mevrouw Katblad niet met rust laten voordat hij dat heeft gedaan. En natuurlijk komt mevrouw Troy er ook bijzitten, want ook zij is niet vies van een fliebertje worst. Nou, dat wordt een gezellige maaltijd voor drie dan! Proost!

De wijnzuurkool bevatte volgens de verpakking Riesling, maar wij kozen voor bij de stamppot een heerlijke Côte de Gascogne, een friszure wijn met drie druivensoorten w.o. de Colombard, die wij bijzonder kunnen waarderen!