Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

woensdag 20 oktober 2010

Touwencontrôle door harde tante.

Cera besloot gisteren om de reddingstouwen van "Katuitdegracht" te inspecteren. Niet het gedeelte dat in de gracht hangt uiteraard, maar de bevestigingen aan de kade.
Ja, het is heel belangrijk om af en toe te kijken of de touwen nog goed vast zitten, anders heeft het geen zin dat ze daar hangen, heh? Daarom dus.






Wel, gelukkig zat alles nog goed vast.
Wist u trouwens dat er al in meer steden in ons land van die reddingstouwen hangen? Ja, het begon in Leiden, heeft zich uitgespreid over het hele land, en de touwen hebben al heel wat levens van in de gracht geraakte haarfabrieken gered!
En daarover kunt u uitgebreid lezen via de link (Katuitdegracht) in onze linkerkolom onder "Opmerkelijke Links".





Cera was in elk geval erg tevreden over de conditie van de touwen aan het Gevaarlijke Water, maar vergat goed uit te kijken bij het oversteken! Gelukkig liep mevrouw Katblad met haar mee, en zij kon haar net op tijd waarschuwen voor een aanstormend fietsding.
Waarover wij u trouwens nog niet hadden bericht, is dat Cera een week of twee geleden opeens een gemene wond in haar zij (achter een voorpoot) had; wij ontdekten een dikke, ronde korst van drie centimeter doorsnee, dus dat is nogal wat. De wond had zich al netjes gesloten, maar wij namen onszelf wel kwalijk dat wij deze niet eerder hadden ontdekt. Het is trouwens een raadsel hoe zij die verwonding heeft opgelopen - voor een krab van een andere haarfabriek vonden wij het te groot; misschien werd zij aangereden? Gelukkig is de korst nu nog maar heel klein, maar het hoe en wat blijft door ons hoofd spoken. Het is weer zo'n vraag waar je nooit een antwoord op zal krijgen. Cera zelf heeft zich er trouwens geen moment druk over gemaakt. Harde tante....

Geen opmerkingen: