Omdat Oscar zo geroemd werd wegens zijn boomklimdemonstratie van laatst, vond de Boez dat hij maar eens moest bewijzen dat ook hij goed kan klauteren. Daarvoor had hij Kaija's boom uitgekozen, dus een wat makkelijker exemplaar, niet al te hoog en met vele, dikke zijtakken. Deze boom is geliefd bij veel haarfabrieken vanwege de gunstige structuur en het prachtige uitzicht, en omdat je, als je bovenin zit, niet echt goed zichtbaar meer bent. En dat is erg belangrijk natuurlijk voor je gevoel van veiligheid en privacy.
Wel, de Boez zat in een mum van tijd bovenin.
Oscar bewaakte ondertussen de omgeving van de voet van de boom, om zo te voorkomen dat de Boez zou worden lastiggevallen tijdens zijn expeditie door één of andere lapzwans. Maar Oscar lette niet goed op.....
Of Mini had al ergens op wacht gelegen, dat kan natuurlijk ook. In elk geval zat zij opeens onderaan de boom en keek verlangend naar boven. Wat was zij van plan? Misschien was de Boez haar net voor geweest en had zij nu de pest in? Of had ze gewoon weer eens zin in een plagerijtje?
Mini hield de Boez goed in de gaten en wist dus precies op welke tak hij zat. Het was voor ons vervolgens een kwestie van afwachten, want ondertussen waren we er bijna zeker van dat ook Mini de boom in zou gaan. Oscar zat overigens een eindje verderop de wacht te houden en had nog steeds niks in de gaten. Of misschien wilde hij Mini niet zien? (Ja, want je weet nooit met die haarfabrieken, heh?)
Boez had ook niets in de gaten, zo leek het tenminste. Terwijl Mini zich klaarmaakte voor de achtervolging, zat hij ergens bovenin van het uitzicht te genieten. En toevallig scheen het herfstzonnetje ook nog, dus dat was mooi meegenomen. Maar had hij nou echt niets door of deed hij maar alsof?
Boez klom weer verder, van tak naar tak. De fotograaf, die moeite had om door te bladeren heen te fotograferen, liep rond de boom om hem in beeld te houden. Maar Boez hield daar dus geen rekening mee; hij had wel wat anders aan zijn kop. En plots ging hij op een dikke tak zitten, dook een beetje in elkaar en spitste zijn oren. Wellicht is de Boez minder dom dan wij altijd veronderstellen?
Wij concentreerde ons weer op de voet van de stam, en zagen nog net hoe Mini de hoogte in ging. Doch net onder de onderste zijtak bleef zij met haar nagels ergens aan vast hangen, en zo moesten wij meemaken dat zij enige tijd hing te slingeren en wanhopige pogingen deed om los te komen. Wij kregen bijna medelijden met haar. Maar dat was eigenlijk niet nodig, want Mini is niet voor de poes, dat wisten wij best.
Natuurlijk had Os het gekrab en gescharrel van Mini ondertussen opgemerkt, en hij kwam kijken wat er aan de poot was. Misschien dat hij even helpen kon? Door haar bijvoorbeeld uit de boom te meppen? Nee, dat is niks voor Oscar, hij is niet zo gemeen. Hij bleef gewoon nieuwsgierig toekijken hoe Mini haar probleem ging oplossen. Ja, Os houdt wel van een beetje sensatie (net als wij).
Terwijl Mini het druk had met zich los te worstelen, lag de Boez nog steeds te wachten op wat er gebeuren ging. Duidelijk was dat hij niet meer lag te genieten van het uitzicht, want zijn oogjes stonden uiterst waakzaam. Wij spraken hem toe, wensten hem sterkte en wijsheid toe en zochten toen weer de voet van de boom op om te zien hoe het nu met Mini was gesteld.
Maar Mini had zich los weten te maken en was op weg naar boven, naar de Boez. Wij liepen om de boom heen om Mini te kunnen blijven volgen en te zien wat er zou gebeuren als zij de Boez zou bereiken, maar de vele bladeren zaten steeds in de weg en zo verloren wij haar uit het oog.
Maar het zou niet tot een confrontatie komen tussen Boez en Mini, want opeens stond Boezelmansje weer midden in de tuin, en werd daar hartelijk ontvangen door zijn vriendje Oscar. Ja, blijkbaar was hij langs de andere kant van de boom naar beneden gekomen en had hij zo Mini weten te omzeilen.
Toch niet zo dom dus..... Ja, schijn bedriegt, heh?
Wel, terwijl Mini nu hoog in de boom zat te balen, konden Oscar en de Boez hun lol niet op, renden achter elkaar aan en maakten er nog even een mooie show van voor het teleurgestelde dametje. De fotograaf wilde nog een plaatje schieten van de sipkijkende Mini, maar zij zat verscholen en wij kregen haar niet scherp in beeld. Maar goed, het was toch tijd om weer eens naar de redactie af te zakken - het begon wat frisjes te worden en bovendien was het koffietijd! Vandaar dus dat we het hierbij laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten