In de Kruidentuin probeerde de Boez een trosje druiven te bemachtigen, maar kon er net niet bij. En om zich een houding te geven, ging hij over tot een paar rek- en strekoefeningen en het markeren van de muur. Maar goed, dit soort gedrag is ons niet onbekend en eigenlijk heel normaal voor haarfabrieken, dus we maakten daar ons ook niet ongerust over. Er was echter wel iets anders dat onze aandacht trok. Of eigenlijk iemand anders. Wie dat was en waarom?
Wel, het was Wamy, en hij zat te loeren naar de Boez op een manier die niet veel goeds voorspelde. Misschien was het wel heel onschuldig hoor, wat Wamy van plan was! Ja, misschien zelfs was hij helemaal niets van plan en alleen maar nieuwsgierig, maar iets aan zijn hele houding maakte dat de fotograaf zich toch een beetje zorgen maakte. Wij hadden namelijk het plan om een flinke ronde te gaan lopen met onze jongste drie reporters (Boez, Cera en Oscar) en zagen liever niet dit uitje, voordat het goed en wel was begonnen, in de soep lopen door de bemoeienissen van een kleine herrieschopper. Voor de zekerheid waarschuwden wij de Boez maar vast voor de aanwezigheid van Wamy. Maar dat bleek niet nodig.
Want voordat wij het namelijk in de gaten hadden, stortte Wamy zich bovenop Cera. Ja, echt van je hatsikidee, met vier poten tegelijk op haar rug. Natuurlijk schrok Cera zich te pletter en ze slaakte een kreet. Niet dat het pijn deed, want we geloven namelijk niet dat Wamy gemene spelletjes speelt en de bedoeling heeft te verwonden, maar toch.
Cera wist Wamy te ontvluchten en sprong op het muurtje waarnaast de fotograaf stond. Ze wilde best wel even getroost worden namelijk, dus deden we dat ook. Maar toen wij met de twee jongens de Parallelstraat inliepen, was Cera verdwenen. Nergens meer te bekennen nee, en ze kwam ook niet op ons geroep af.
Dus moesten we verder met de twee jongens, en zij zetten er flink de pas in. Het ging allemaal zelfs zo snel, dat de Boez tot zijn eigen schrik opeens voor het Gevaarlijke Water stond, een plek waar hij anders met geen stok heen te krijgen is (behalve op zondagochtend heel erg vroeg, als er nog geen kip op straat loopt). Oscar begreep ook niet goed wat er gebeurde, en had de Boez verbaasd nagekeken. Nu was het toevallig erg rustig op straat en daarmee bedoelen we dat er geen verkeer aankwam. Hoewel? Nee, de straat was leeg maar de lucht dus niet, heh?
Want met veel geraas kwam een vliegtuig over. Best wel laag inderdaad, en dus erg eng. Tenminste, zo dacht de Boez erover.
En in plaats dat hij de hoek omging en via Katbladstraat (de kortste weg naar huis) vluchtte, rende hij de hele weg terug, door de Parallelstraat dus, en daarna door de Steeg van Storm. Dat laatste weten wij natuurlijk niet zeker, want dat konden we niet meer zien wegens te ver weg, maar het moet haast wel dat hij zich zo naar de redactie terug haastte.
Nu waren er dus al twee reporters afgehaakt en hadden wij alleen de Os nog over. En die deed dubbel zijn best, want hij wilde zelfs aan een kadeverkenning beginnen terwijl dat van ons helemaal niet hoefde! Nou, daar was Os wel blij mee. Hij voerde nog een korte bumperinspectie uit en kwam toen snel achter de fotograaf aan. Os keek ook nog een paar keer om, maar tot zijn grote teleurstelling moest hij vaststellen dat de Boez weg was en weg bleef.
Os heeft weliswaar nooit problemen met het maken van een wandeling met alleen de fotograaf als gezelschap, maar toch was hij blij toen wij bij zijn huis Lima zagen. En Lima was ook blij Oscar te zien, want er werd enthousiast geneusd door de twee huisgenoten. Helaas gaat Lima nooit mee als wij gaan wandelen want Lima heeft het niet zo op vreemde mensen. Erg jammer, want hij zou volgens ons een uitstekende verkenner zijn.....
Terwijl Lima en Os elkaar uitgebreid stonden te begroeten, zat de Boez een eindje verder een tikkie jaloers te wezen. Ja, hij had ons zien aankomen, was naar ons toe komen rennen en had bovenop zijn vriendje willen duiken voor een stoeipartijtje, maar Os had ervoor gekozen eerst langs Lima te gaan. En hier komt dan weer een "helaas", want de Boez en Lima zien elkaar nauwelijks staan. Misschien voelen ze zich concurrenten en willen ze eigenlijk de Os niet delen? Gelukkig trekt Oscar zich daar niets van aan. Lima is zijn huisvriend en de Boez is zijn buitenvriend. Zo simpel is het, heh?
De fotograaf liep alvast vooruit naar het Zooiplein, want de wandeling was nog niet helemaal afgelopen.
Zouden de reporters ook nog naar het plein komen? Zouden wij ook Cera en Wamy nog zien? Of kwam er misschien nog een ruzie of vechtpartijtje? Wel, u leest het morgen in deel 2!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten