Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 19 oktober 2010

Afvalrace? Deel 2.

Wel, we zagen al gauw zowel de Boez als Oscar de straat oversteken en naar ons toekomen op het Zooiplein. En zodra ze daar waren, doken ze bovenop elkaar voor een partijtje schijngevecht.
Eerst de Boez boven en Oscar onder.








En vervolgens andersom.
Altijd weer leuk om naar te kijken, en volgens ons weten ze allebei best dat wij van hun gerollebol genieten! Als ze maar lief blijven en elkaar niet verwonden, heh?







Ja, soms vragen wij ons wel eens af of dat allemaal wel goed blijft gaan, maar ingrijpen hoeven we nooit. Oscar wil nog wel eens wat gekerm laten horen tijdens een gevecht, maar het kan zijn dat hij dat gewoon graag doet; het hoeft verder niks te betekenen (hopen wij). Wel, nu hadden we wel weer genoeg plaatjes geschoten van de vriendjes. Tijd om even in de rondte te kijken of er nog iets bijzonders te zien was.


Ah, daar was Cera ook weer! Nu hadden wij onze drie reporters weer bij elkaar.
Cera had zin in wat rollen in de zon, iets dat zij wel vaker en met graagte doet.
Alles in orde, Cera? Geen last meer gehad van Wamy? Jammer dat je ons niet wilt vertellen waar je hebt gezeten, maar vooruit, een haarfabriek heeft ook recht op zijn of haar geheimpjes, niet? En nee, wij gaan niet aan webcammetjes beginnen. Veel te lastig, zo'n ding om zo'n lief nekje! Hoewel, als ze nu wat kleiner waren? Dan kwamen we eindelijk eens aan de weet welke route Cera volgt als zij naar de kroeg gaat! Maar dat terzijde, we gaan verder met dit verhaal.

Niet dat dat nu zo spannend was, want terwijl de Boez ergens aan het snuffelen was gegaan, lagen Os en Cera zich te wassen in de zon. Niet echt de bedoeling om dat tijdens een wandeling te doen, maar van die wandeling was eigenlijk al een poosje geen sprake meer. Nee, we waren nu in de fase van zooien en klooien gekomen, en daar hoort een wasbeurt ook bij. Terwijl Cera haar buik reinigde, was Os bezig met een manicure aan zijn achterpoten. Allemaal erg belangrijk inderdaad.









En er heerste een weldadige vrede op het Zooiplein, totdat opeens Wamy doodleuk kwam aanwandelen en zich in de nabijheid van de anderen op het plein liet neervallen.








Ach, wat schattig, dacht de fotograaf. Zie je wel? Wamy wil erbij horen. We zagen hem immers al vaker toenadering zoeken? Ja, een beetje onhandig inderdaad, maar toch!
Wel, Oscar stond op en liep op Wamy af. En iets in de houding van de Os zei ons dat hij niet blij was met de komst van Wamy.
En inderdaad. Oscar deed vervolgens wat wij totaal nooit van hem zouden hebben verwacht: hij sprong grauwend bovenop Wamy en gaf de kleine een flink pak slaag.

En omdat dat zo razendsnel ging, hebben wij daar helaas geen foto van.....sorry.
Wel hebben wij een foto van de Boez, die deze actie ook niet van de Os had verwacht.
Nu bedachten wij later dat het Zooiplein vlak tegenover het huis van Oscar ligt, dus misschien beschouwt de Os het wel als zijn territorium. Maar waarom heeft hij dan geen moeite met de aanwezigheid van bijvoorbeeld Japekoppie in dit gebied? Is het dan misschien omdat Wamy soms Lima de stuipen op het lijf jaagt? Of had Oscar een andere reden om Wamy aan te vallen?
Weer zo'n geheim wat wij niet kunnen ontrafelen en waarover alle haarfabrieken zwijgen.
In elk geval was de lol eraf. Voor iedereen, ja. En Wamy was natuurlijk naar ver weg gevlucht. De sfeer was bedorven en dus ging de hele ploeg uiteen en de fotograaf besloot om huiswaarts te keren. Tenslotte was het ook nog eens koud aan het worden want de zon verdween langzaam achter de huizen. Het was een rare wandeling geweest, dat stond als een paal boven water.

Geen opmerkingen: