Mevrouw Katblad maar bidden en smeken, deur tien keer openen omdat het manneke voor het raam zit te zeuren, maar als het erop aan komt, hij één stap binnen heeft gezet, draait hij zich weer om en begint alles weer van voren af aan.
Wel, mevrouw K. sluit de deur en neemt plaats op de bank. Reeds een minuut of tien later zit het ventje weer voor het raam te jammeren, maar helaas, eigen schuld is goud waard! En een natte vacht ook, want het regent alsmaar harder.
Alleen, als er even later alsmaar beurtelings gekrabd wordt aan het (dichte) kattenluik en gejankt voor het raam, staat mevrouw K. toch maar op om de deur open te doen. Oscar is nergens meer te bekennen, hij gaat blijkbaar wel zoet naar huis (en naar binnen) als hij wordt gefloten. Boez komt eindelijk binnen.
En voor de mensen die het nog niet begrepen hadden: wij sluiten na het avondeten ramen en luiken, willen dus niet dat onze haarfabrieken 's nachts buiten zijn omdat het dan op de gevaarlijke weg erg rustig wordt en de katten denken dat zij daar veilig kunnen oversteken om eens aan de overkant te gaan kijken. Vervolgens kunnen zij dan verrast worden door plotseling aanstormende wielhuizen, verblind worden door het felle licht en dan kan het gauw gebeurd zijn. Er wordt veel te hard gereden op die weg; het is een belangrijke verbinding van Centrum met Singel. Menig poezenbeest raakte precies daar op dat punt bij de Kruidentuin al gewond of erger, dus hebben wij de keuze gemaakt onze reporters op te sluiten na het avondeten. Vandaar dus. Alleen komt Boez niet altijd thuis voor zijn avondhap. En dat is niet zo handig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten