Boordevol energie!

Wel, gisteren gingen de jongste jongens van de redactie weer eens samen op stap. Gelukkig maar, want dat binnen stoeien begon mevrouw Katblad een klein beetje te vervelen. Tja, die onrust heh? Dat gestamp over de sofa heen, al die poezenpoten op het glazen tafeltje en gezooi met brokjes over de hele vloer ... Nee, laat ze dan maar lekker buiten klooien en daar hun energie kwijtraken. De fotograaf ging natuurlijk mee met de twee vriendjes, maar dat spreekt vanzelf.

In de Kruidentuin ging ieder zijn eigen ding doen. Dat wil zeggen dat Os bij de fotograaf in de buurt bleef om wat extra aaien te kunnen scoren. Ja, want zijn mensen zijn al een paar dagen op stap, vandaar. Natuurlijk krijgt hij gewoon twee keer per dag een maaltijd geserveerd (en de tussendoorbrokjes haalt hij op de redactie), maar die broodnodige aandacht heh? (Lima, de huisgenoot van Os dus, blijft overigens liever binnen. Wij hebben enkele keren geprobeerd hem over te halen met ons mee naar buiten te gaan, maar in het halletje bij de voordeur draait Lima zich om en ziet hij toch maar van een gezamenlijk uitstapje af. Het zij zo - hij kan nog altijd achter het huis naar buiten voor een frisse neus.) Gelukkig komen de mensen van Os en Lima vandaag terug zodat Oscar zich niet meer zo hoeft uit te sloven....
Maar waar waren we ook alweer gebleven? O ja, Os bleef dus bij de fotograaf in de buurt.

En de Boez ging tussen de kruiden zitten om de boom te bestuderen. Hij deed net alsof er wat in die boom aan de hand was, maar wij konden echt niet ontdekken wat. Geen vogel, niks te zien. De kruiden staan er echter niet meer zo florissant bij. Een beetje doorgeschoten, hier en daar zelfs verdord of in de verdrukking gekomen door de wildgroei van andere gewassen. De rozemarijn bijvoorbeeld zit helemaal verstopt onder de absint en dat moet je maar net weten als je een lekkere aardappelschotel wilt bereiden!
Wel, omdat er verder niet veel te beleven was in de tuin, gingen we de Parallelstraat maar in. Ja, we lopen altijd hetzelfde rondje, dat klopt! Maar soms ook wel eens andersom, dus van achter naar voren, vandaag alleen niet.

En vandaag duurde het erg lang voordat de Boez de tuin wilde verlaten. Hij zat steeds aarzelend op de hoek van de straat, keek Os en de fotograaf een stukje na en keerde dan weer om om terug naar de tuin te gaan. Wij zijn er niet achter gekomen wat nu precies het probleem van de Boez was en waarom hij de Parallelstraat niet wilde betreden. Had hij misschien kortgeleden op dit punt iets minder leuks beleefd? Was het Bel de Franskat geweest door wie hij was gepest of erger? Of was er een wielhuis met veel lawaai langsgescheurd en had dat hem schrik aangejaagd? Ach, je kunt allerlei redenen bedenken waarom de Boez liever niet mee ging, maar feit is dat wij lange tijd moesten bidden en smeken voordat hij eindelijk besloot zich toch maar weer bij ons aan te sluiten. Oscar was trouwens heel geduldig geweest en was niet alvast vooruit gelopen, en dat siert hem.

Wij slaan nu een stukje van onze wandeling over omdat we daar niets bijzonders over te vertellen hebben. Na de Steeg van Storm staken wij de Katbladstraat over om de Hoftuin te bezoeken, en doken daar de Poort in naar Iwan's straat. Geen Iwan of één van zijn huisgenoten daar, wel een grote vette vogel op een fietszadel. Nou, de beide jongens zagen het vliegebeestje dus ook en vlogen de Poort door, waarschijnlijk met het idee dat ze hem konden vangen.

En dat door die Poort vliegen deden ze niet als volleerde jagers (dus subtiel en berekenend), maar als twee dolle honden die erop uit zijn alleen maar plezier te maken. U raadt het al, de vogel wachtte hun komst niet af, en toen zij bij de fiets aankwamen zat het vliegebeest allang hoog en droog in een boom. We hadden niet de indruk dat de haarfabrieken daar rouwig om waren. Eensgezind stonden ze daar een beetje appelig te kijken.

En hun bewegingen verliepen vrij synchroon; zelfs hun staarten zwaaiden dezelfde kant uit.
Later viel het ons trouwens wel op dat de Boez een beetje een holle rug heeft. Nee, geen idee waar dat aan ligt. U wel?

Gelukkig ziet hij er vrij normaal uit als hij zit.
En hier dus zat hij in de Poort naar de Katbladstraat te wachten op Os, die nog even wat te snuffelen had in de Hoftuin. De fotograaf liep wel door want het was koffietijd, en dan weet u het wel.
Wel, de Os had snel genoeg van het gesnuffel, en een moment later  kwamen de jongens samen aangevlogen.

En daarmee bedoelen wij dat ze echt met een rotgang  op de fotograaf afkwamen; u ziet op de foto dat de gang er behoorlijk inzat.
Gelukkig voor mevrouw Katblad bleven de vriendjes nog even buiten spelen, want ze waren hun energie dus blijkbaar nog lang niet kwijt.
En de koffie smaakte weer best, dat kunnen wij u met gerust hart toevertrouwen.