In de Kruidentuin waren wij Os kwijtgeraakt. Totdat we wat gekrabbel hoorden, want toen zagen we hem aan de stam van de boom hangen. Hij had blijkbaar moeite om omhoog te komen; we zagen hem tenminste enige tijd op dezelfde plek blijven plakken, met zwaaiende staart.
Uiteindelijk bereikte hij dan toch de top, en mevrouw Katblad riep "Hoera!" en "Flinke jongen!" naar hem om hem te prijzen. Misschien zou Oscar dan wat meer en vaker gaan gymnastieken, heh? Ja, je weet maar nooit waar dat goed voor is.
Maar de Os reageerde daar nauwelijks op en keek de tuin rond.
Hij was zijn vriendje Boez kwijt en wij trouwens ook.
De Boez bleek ergens onder de struiken te zitten met de bedoeling zich te verstoppen, maar had dat niet goed gedaan want wij zagen hem dus toch.
"Jongens, gaan jullie mee een stukje lopen?"
Nee.
De jongens wilden niet met mevrouw K. mee; ze bleven liever wat klooien in de Kruidentuin. Zij (mw. K.) ging teleurgesteld weer naar huis....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten