Alsmaar keuzes maken....

Wij hadden enige tijd in de Kruidentuin doorgebracht en gingen nu een stukje wandelen. Oscar was al vooruit gelopen, de Parallelstraat in, en Sonny was hem gevolgd.
Het wachten was op Boezelmans, maar net toen de fotograaf de moed had opgegeven, kwam het kleine (grote) ventje er toch opeens nog aan. Op zijn dooie gemakkie, alsof het normaal is om anderen te laten wachten!

Oscar deed nuttig verkennerswerk (straat, deuren en plantenpotten besnuffelen) en Sonny keek vol belangstelling toe. Misschien keek hij de kunst wel af, wie zal het zeggen!


Ergens halverwege zagen wij juffrouw Sokkevoet; zij zat bovenop het wielhuis van Luna. Over haar later meer....

Oscar negeerde juffrouw Sokkevoet. Of juist niet? Stond hij zich wellicht voor haar uit te sloven? Of deed hij dat voor de fotograaf? Alsof we niet al genoeg foto's hebben van dit ventje, heh? Maar vooruit dan maar, nog een plaatje erbij. Omdat-ie zo leuk naar boven staat te kijken, en bovendien omdat hij er hier zowaar wat slanker uit lijkt te zien!

Schuin aan de overkant zat de huisgenoot van juffrouw Sokkevoet, Columbus dus, voor het raam. Onze twee reporters vonden het nodig hem een beetje te pesten en inspecteerden alle struikjes en de halve gevel van het huis. Ze gingen daar erg ver in, want beide reporters liepen ook nog even tergend traag en zogenaamd ongeïnteresseerd over de vensterbank. Columbus werd woedend (tja, geen wonder!) en zat aan de binnenkant tegen het raam aan te rammen. Nee, wij hebben van hem dit keer geen foto's want er stonden teveel planten voor - wij kregen Columbus dus niet scherp in beeld.

Sonny volgde de reporters op enige afstand en hield ze goed in de gaten. Nee, meedoen wilde hij niet, al werd hij daartoe aangemoedigd door mevrouw Katblad. Wel hadden wij de indruk dat hij het erg leuk vond om met onze jongens mee te lopen, en spannend bovendien.

Natuurlijk had onze Boez weer eens niet het lef om de hele Parallelstraat uit te lopen, en daarom was hij alvast linksaf, de Steeg van Storm in gegaan. Daar keek hij om of zijn vriendje Os hem volgde, maar die had andere plannen.

Er waren namelijk nog zoveel struiken te controleren en niet te vergeten fietsen met tassen, dat Os doorliep. En Sonny Boy volgde hem nieuwsgierig.
Wel, wat nu mevrouw K.? Wat gaat u doen? Laat u uw Boesje in de steek en gaat u met de twee anderen mee? Of kiest u voor hetzelfde maar dan andersom?

Natuurlijk liet mevrouw K. de Boez niet in de steek! Tenminste, deze keer niet.
Maar toen zij ook de Steeg in wilde lopen, had Os zich net bedacht. Ja, ook hij had een keuze gemaakt en liet op zijn beurt Sonny achter in de Parallelstraat.
Wel moest Os nog even snel een plas doen, zomaar op de straat inderdaad, dus zonder begraafmogelijkheid. Jazeker, wij waren daar erg verbaasd over, en dat zou u ook moeten zijn.

En wij waren eveneens verbaasd over het feit dat Sonny Boy tenslotte ook nog de Steeg in kwam lopen. Het was namelijk zo dat hij al zo ver de Parallelstraat door was, dat hij bij wijze van spreken in tien stappen thuis had kunnen zijn! Maar hij wilde dus helemaal niet naar huis en hij was omgekeerd om zich weer bij onze jongens te voegen.

Echter, toen de drie jongens bijna bij het Zooiplein waren, kreeg Oscar ineens genoeg van het gezelschap van Sonny. Hoe wij dat weten? Wel, kijkt u maar naar de foto: Os haalt even flink uit en Sonny moet vluchten.

Hier houdt de reportage helaas op, want mevrouw K. werd aangesproken door een buur en kon zich (aanval van beleefdheid, zeg maar) even niet meer met de haarfabrieken bemoeien. Ja, zo gaat dat soms en zo missen we af en toe ook wel eens wat. Uit een ooghoek zag mevrouw K. Gizmo voorbij komen, en Sonny voegde zich bij haar. Zo liepen ze samen in de richting van hun huis (of van de Muizentuin, dat konden wij niet meer zien). Schattig, heh?