Gemene beesten

Mevrouw K. was een stukje gaan lopen met Verkenner en Senior-reporter Japekoppie. Lekker rustig met zijn tweetjes en dus geen gedonder, dachten wij.
Was het niet het goede moment? Nee. Maar dat konden we van tevoren ook niet weten.
Wat er aan de hand was?
Wel, we hadden te maken met ruzie-makende, krijsende meeuwen. Normaal gesproken geen punt, maar deze keer kwamen ze wel heel erg laag over en dat zorgde voor erg veel onrust. Japekoppie trok dat dus niet.

We waren in de Hoftuin en besloten naar elders uit te wijken. Tenminste, Japekoppie besloot dat, want hij trok zich terug uit de tuin en mevrouw K. kon niet anders dan hem volgen.
Wel, nu waren de rollen eens omgedraaid, heh? Ja, want mevrouw K. bepaalde nu de route niet, Japekoppie deed dat. Nou mag hij dat natuurlijk gerust wel, want hij is niet voor niets Senior-verslaggever en hij weet heus wel wat het beste is. Waar gaan we heen, Apesnuitje?

We gingen naar de Kruidentuin. Maar Japekop wilde eerst weten of daar geen meeuwen waren, want met die vliegbeesten was hij helemaal klaar.
Daarom bleef hij op de hoek stilstaan en speurde eerst de omgeving af. Geen meeuwen? Nee Aapje, kom maar, het is hier veilig.
Ja, dat kon mevrouw K. nou wel zeggen, maar hij moest dat natuurlijk eerst met eigen ogen zien.
De tuin was meeuwenvrij.

Maar dat was helaas niet voor lange tijd.
Opeens kwam het clubje herriemakers over ons heen. Waren ze ons gevolgd?
Zelfs Oscar, ook aanwezig in de Kruidentuin (hij had tussen de struiken verscholen gezeten en was toen wij daar arriveerden op een bankje gaan zitten om op gelijke hoogte met mevrouw K. te komen), sprak er schande van. Tenminste, dat dachten wij want hij hield een heel lang, klagend klinkend betoog.
Ondertussen waren de omstandigheden inderdaad niet echt  plezierig. Zelfs de fotograaf had de neiging om te bukken als de troep krijsers voorbij kwam, zo laag vlogen ze over, en dat dan met hels kabaal.
Nou jongens, mevrouw K. heeft geen zin meer en gaat naar huis. Gaan jullie mee?
Japekoppie was nergens meer te bekennen. Had hij de tuin al verlaten en was hij wellicht weer terug naar de redactie gegaan?

Nee hoor, hij zat een eindje verderop van de Nepeta te snoepen. Tja, ook een manier om stress te bestrijden, heh?

Wij besloten niet op Japekop te wachten maar dat was ook niet nodig; hij had genoeg drugs gehad en ging mee terug naar de redactie.

Toch jammer, die krijsende meeuwen. Soms hebben we er dagenlang geen last van, dan weer zitten ze in grote groepen in onze straat en vechten ze luid krijsend met elkaar om stukjes brood of andere voedselresten. Van veraf lijken ze nog vrij onschuldig, maar als ze dichtbij komen zie je pas hoe groot ze zijn, hoe scherp hun snavel is en hoe gemeen ze uit hun ogen kijken.

Maar ja, sommige mensen vinden ook dat haarfabrieken groot zijn en gemene ogen hebben, al snappen wij daar weer helemaal niets van. Gemeen? Onze Japekopje en die lieve Os bijvoorbeeld?
Kopje koffie, mevrouw Katblad?