Kleurige laagjes-kleding

Deze twee reporters (boven de Boez, onder Japekoppie) bleven vlakbij de hoek van Kruidentuin naar de Parallelstraat plotseling stilstaan.
En ze zetten nog grote ogen op ook.
Was dat terecht? Zagen zij iets vreemds?
Op dat moment wist de fotograaf nog helemaal van niets.

Ah, reporter Oscar zag het ook.
Er moest dus wat aan de hand zijn, te zien zijn daar verderop. Ja, want één haarfabriek met verbaasde blik is nog tot daaraan toe. Dan zou je nog kunnen denken: "Die ziet ze vliegen".
Maar drie paar verbaasde ogen en het niet verder willen lopen, dat zegt genoeg. In zo'n geval is er toch echt iets aan de hand, heh?
Nou, zullen wij dan ook maar eens kijken naar..... tja, wat eigenlijk? Vooruit dan maar.

Aha! Nu snappen we het!
Niet erg duidelijk deze foto, maar de meneer had liever niet dat we een foto maakten van het blafbeestje (snapt u dat nou?) en dus hebben we er snel stiekem één moeten maken, en thuis pas uitvergroot.
Maar gelooft u ons, het beestje zag er erg grappig (hier bedoelen wij natuurlijk eigenlijk "belachelijk") uit, met zijn kleurige laagjes-kleding, zeg maar, en moeders mooiste was hij nu ook niet bepaald (in onze ogen dus). Verder had hij ook nog enorm veel belangstelling voor onze reporters, en draaide zich daarom ook steeds om naar hen.

Maar onze jongste reporters hielden het kijken langer vol dan het blafbeest! En ze wachtten net zolang tot het kleurige blaffertje een flink end door was gelopen, voor het geval hij de kolder in zijn kop zou krijgen, heh? Ja, want je weet maar nooit met zo'n gek beestje, en daarom moet je voorzichtig zijn, vooral als kat zijnde.
We beloofden het onze reporters maar even voor de zekerheid: Echt jongens, nooit, nee nooit zullen wij het in ons hoofd halen jullie zo over straat te laten gaan! Hand op ons hart! Want mooier dan jullie nu al zijn kunnen jullie toch nooit worden, heh? Daarom! Zullen we nu dan nog maar een stukje verder lopen? Als jullie tenminste uitgekeken zijn, ja?