Toen wij met Japekoppie (u ziet nog net een stukje van zijn koppie helemaal onder op de foto) een klein stukje gingen lopen, kwamen wij Cera tegen in de Kruidentuin. Ze lag daar op een comfortabele stoel met kussen, en reageerde nauwelijks op onze komst. Had zij iets bijzonders in de smiezen? Wij gingen het haar vragen.
Jawel, verderop lag Siep, en Siep is niet voor de poes. Cera keek dus naar deze Kruidentuinbewoonster, en deze (Siep dus) keek terug. Zoiets (elkaar liggen aanstaren) kan uren duren zonder dat er verder iets gebeurt.
Hier werd dus blijkbaar een strijd gestreden, en wij besloten het eind daarvan niet af te wachten.
Bovendien stond Japekop een eindje verderop een beetje ongeduldig te wezen; hij wilde nog wel een eindje doorlopen en had geen boodschap aan de twee starende meisjes.
Hoelang dit ogenconflict nog heeft geduurd weten we dus niet, maar in elk geval was het niet langer dan een minuut of tien want toen meldde Cera zich opeens weer bij mevrouw Katblad. Helaas was zij te laat om nog samen met Japekoppie een eindje mee te lopen; deze was namelijk allang weer thuis en zat daar te wachten op een kaasproeverijtje, dat er jammer genoeg voor hem niet kwam.... Kaassnoepje dan maar, Japekop en Cera?
Japekop wachtte vergeefs op een kaasproeverij.....
2 opmerkingen:
En hij kijkt erbij alsof hij zijn laatste oortje versnoept heeft!
Ik begrijp je boze en teleurgestelde blik, Japekoppie. Wat een onrecht!
Een reactie posten