Soms gaan die dingen zo!

Cera lag op de tafel van Zwarte Gijs terwijl Oscar wat zat te klooien in een plantenpot.
Op zich niets vreemds en verontrustends natuurlijk, maar een oplettende kijker ziet wel degelijk meer, namelijk de spanning die daar in de lucht hing.
Cera ligt niet zomaar, ze hangt, en daarbij ligt zij met één voorpoot buitenboord, zeg maar. Dat is natuurlijk niet voor niets en Oscar weet dat, kijkt daarom ook naar haar op.
U begrijpt het nog niet helemaal? Laten wij dan naar de volgende foto kijken.

Hier zien we hoe Cera haar nagels (linkerpoot) in de tafel klauwt. Wij verzekeren u dat dat niet is omdat ze denkt van de tafel te vallen, o neen.

Daarbij schuift zij langzaam maar zeker naar Oscar toe, terwijl deze doet alsof hij niks in de gaten heeft en vrolijk verder gaat zooien tussen de plantjes.
Maar Os heeft de afstand al berekend en voelt zich veilig.

Dan opeens haalt Cera met haar rechterpoot uit naar Oscar, en ze springt in dezelfde beweging van de tafel.
De klap was mis, maar misschien was het ook wel helemaal niet de bedoeling van Cera om Oscar te raken en wilde zij alleen maar een spel uitlokken, of misschien slechts een reactie.

Maar Oscar reageerde in het totaal niet. Hij had immers al gezien dat Cera hem niet zou kunnen raken en voelde zich dus ook niet bedreigd, hoefde derhalve ook niet op zijn hoede te zijn en ging onverstoorbaar door met het wroeten tussen de plantjes.
Cera zat iets verderop te kniezen. Alles was voor niks geweest en nu moest zij op zoek naar nieuw vertier.
Tja, soms gaan die dingen zo....