Bejaardenuitje

Wij gingen met onze oudjes (mevrouw T. Troy, 17 jaar en haar zoon Japekoppie, 14 jaar) naar de Kruidentuin. Oscar ging mee als begeleider om een oogje in het zeil te houden, en dat deed hij heel goed. Hiernaast ziet u hem het centrum van de Kruidentuin in de gaten houden, want je weet maar nooit of daar gevaar is, heh? (In de vorm van Thassos de Terraskat of een andere snoodaard....)
Mevrouw Troy gaat nauwelijks nog alleen op pad omdat zij soms denkt dat zij is verdwaald en de weg naar huis dan niet meer kan terugvinden. Katzheimer inderdaad, maar dan nog in een mild stadium gelukkig. Ja, want zij doet nog steeds haar plasjes netjes op de bak en functioneert nog uitstekend als loketbewaakster, maar dat laatste doet zij alleen als ze daar zin in heeft. Eigenlijk is ze met pensioen, maar ze kan maar moeilijk stilzitten, vandaar dus nog een kort loketdienstje zo nu en dan. Op de foto ziet u haar onder het bankje scharrelen, op zoek naar een lekker plukje gras. Wel, niet zo'n spannend plaatje maar wel informatief, vindt u niet? Laten wij gaan kijken of het volgende plaatje ook wat aan informatie te bieden heeft. Nee, wij beloven u niets want het kan zomaar zijn dat het een snertfoto betreft waar niemand iets aan heeft.

Inderdaad dus een snertfoto.
Hoewel, als wij goed kijken zien wij achter het paaltje onze Verkenner A (senior) Japekoppie rondscharrelen aan de voet van Kaija's boom.
Wij kunnen u daarbij nog vertellen dat het erg goed gaat met Japekoppie en dat hij aardig aan het herstellen is van zijn mysterieuze ziekte. Tenminste, zo lijkt het want hij eet weer helemaal uit zichzelf, al zijn het maar kleine porties maar die neemt hij regelmatig. Japekop is typisch zo'n kat die behoefte heeft aan een altijd gevuld voerbakje (brokjes) en niet kan leven op twee maaltijden per dag. Nadeel daarvan is dat dat altijd gevulde voerbakje rovers en dieven aantrekt, alsmede arme sloebers, veelvraten, gulzigaards, probleemsnackers en andere patiënten met eet- en andere problemen. Maar laten wij terugkeren naar de Kruidentuin en kijken wat daar verder geschiedde.

 Ah, mevrouw Troy nog steeds op zoek naar het lekkerste plukje gras. Ja, en dat terwijl er na de laatste regenbuien ook genoeg gras groeit tussen de straatstenen voor en bij de redactie! Maar dat zal dan wel van een ander soort zijn.

Oscar deed als begeleider heel goed werk, al denken wij dat hij meer voor de gezelligheid was meegegaan en liever een flink stukje had willen wandelen met mevrouw K. Maar hij komt wat dat betreft best wel aan zijn trekken en hij zal ook wel begrijpen dat de oudjes af en toe ook aandacht nodig hebben, heh? Ja, vandaar dus dit bejaardenuitje, speciaal verzorgd voor de alleroudsten.

Tot onze grote verrassing dook opeens ook onze allerjongste op, de Boez dus. Geen idee waar hij vandaan kwam, maar het was niet van huis want anders hadden wij hem moeten zien aankomen.
Door zijn komst eindigde het bejaardenuitje, want hij was in een treiterbui en viel Japekoppie lastig. Deze besloot toen onmiddellijk huiswaarts te gaan, en zijn moeder was blijkbaar net klaar met haar grasproject en ging met hem mee.
Op de foto ziet u Os in een hinderlaag liggen, met de bedoeling om zijn vriendje Boez te overvallen, maar de Boez zou die plek niet passeren en dus zat Os daar helemaal voor niks te wachten.

Mevrouw Troy ging dus haar zoon achterna en zette er flink de pas in. Ja, zij is nog snel als de wind en mooi gestroomlijnd, zoals u op bijgaande foto kunt waarnemen.

Mevrouw K. liep met de oudjes mee, Oscar kwam achter haar aan want samen uit, samen thuis.

De Boez (die deze zegswijze niet kent en bovendien een stuk minder sociaal is), bleef achter in de Kruidentuin want had een vlinder ontdekt.
Nou, in deze tijd van het jaar zal zo'n beestje wel een beetje aan energie en kracht verloren hebben, dacht mevrouw K. nog, en zij vreesde voor zijn leven.... Maar, toen de Boez zijn prooi besprong, vloog de vlinder vrolijk en uitdagend op en weg! De Boez achtervolgde zijn prooi, mevrouw K. bracht de oudjes thuis. En daar trof zij Cera aan, gevangen in ons halletje want het luikje per ongeluk op slot geraakt. Ach, ze had zo graag meegewild!
Mevrouw K. was een beetje boos op zichzelf omdat zij voor vertrek geen luikcontrole had uitgevoerd, maar aan de andere kant bedacht zij dat het niet makkelijk is om alsmaar 5 haarfabrieken tegelijk in de smiezen te houden, heh? Pffffffffff.....