Het begon met een hoop gekrijs. Niet van een haarfabriek maar van een vliegebeest, een vogel in dit geval. En een monster dat heen en weer rende met de vogel in zijn bek. Een groot rood-wit monster dat geen genade kende. Hij had de vogel gevangen in de Kruidentuin en hem mee naar de Katbladstraat genomen. Daar liet hij de vogel opeens even los. Het beestje was gewond maar wist weg te hippen en verschool zich tussen de plantenpotten. Toen werd mevrouw Katblad erbij geroepen door het mens van het monster Oscar. Of mevrouw K. misschien raad wist....
Mevrouw Katblad had de dierenambulance gebeld en die zou de vogel komen ophalen. Misschien was het beestje nog wel op te lappen.... Ze wist vervolgens de vogel te vangen, deed 'm voor zijn eigen veiligheid in een bloempot en wachtte toen op de ambulance. Op dat moment begon het te regenen.
De vogel is opgehaald. Zijn vleugeltjes en pootjes werden in orde bevonden, maar verder was hij wel behoorlijk gewond. Of hij het zou halen? Dat kon men niet zeggen. Een volwassen Merel die zich laat vangen door een stadskat mankeert waarschijnlijk sowieso al wat; misschien was hij al ziek...
Mevrouw Troy heeft het dus allemaal gezien maar ze weigerde verder elk commentaar. Ze vond de hele gebeurtenis gewoon niet belangrijk genoeg, denken wij. Alhoewel..... waarom zat ze dan voor het raam en hield ze alles in de gaten, heh? Juist ja.
2 opmerkingen:
Laatste keer dat ik zoiets had (met een andere rode kater) kwam de dierenambulance niet (wij komen niet voor vogels meneer) en moest ik de vogel zelf komen brengen in Oegstgeest.
Volgende keer mevrouw Katblad laten bellen?
Een reactie posten