As the Hoftuin-world turns....

Wij gingen maar eens naar de Hoftuin om te kijken of daar nog iets viel te beleven. Ja, want het was immers geen slecht weer en dus zouden er wel een hoop haarfabrieken naar buiten zijn gekomen voor een frisse neus, zo dachten wij.
En inderdaad, wij hadden deze keer goed gedacht.
Eerst zagen we Harremans; hij zat vlakbij het kattenluik van Mio. Toen wij zijn naam riepen (die van Har dus, heh?) kwam Mio op ons stemgeluid af. Waarschijnlijk had hij in zijn halletje gezeten voor het luik, want zo hard schreeuwt mevrouw Katblad nu ook weer niet!
In elk geval kwam Mio dus naar buiten om ons te begroeten, en hij negeerde Harremans, liep zelfs vlak achter hem langs.

In het centrum van de Hoftuin was Panda (de broer van Harremans) bezig. Ja, hij deed iets aan het tuinonderhoud, maar wat precies werd ons niet helemaal duidelijk. Hij was in elk geval heel geconcentreerd bezig en liet zich door niks en niemand afleiden.

Oscar was trouwens met mevrouw Katblad meegekomen, maar hield zich een beetje op de achtergrond. Heel verstandig van hem want hij was in de minderheid. Ja, immers alle katten van de Hoftuin waren op dat moment aanwezig en dan moet je je plaats weten!
Nee, we hebben nog niet alle Hoftuinkatten gehad, en daarom gaan we nu ook verder, heh? Niet zo ongeduldig hoor!

Mio liep zo'n beetje achter mevrouw Katblad (en fotograaf) aan, misschien wel omdat hij dacht dat zij wat (qua voedsel) te bieden had, maar het kan ook zijn dat hij het gewoon gezellig vond dat zij in de tuin rondliep. In elk geval was hij haar dus gevolgd, en zo kwam het dat hij achter Bohr was gaan zitten. Hij had op dat moment beslist geen kwade bedoelingen richting Bohr, maar Bohr - die eerst niet in de gaten had dat Mio daar zat - schrok zich te pletter toen zij zich even omdraaide en Mio in het vizier kreeg, gromde en blies naar hem en ging er vervolgens heel snel vandoor. Dus u moet niet denken dat alles daar in die Hoftuin koek en ei is, heh? Nee, er vinden regelmatig allerlei soorten van schermutselingen plaats, maar dat is natuurlijk ook geen wonder als je met zovelen zo'n klein stukkie tuin moet delen.
Nee, dit was nog niet alles, dus gaan we door naar het volgende plaatje.

Mio dus, zag Bohr haastig vertrekken maar vertrok geen spier. Hij bleef rustig zitten en keek mevrouw Katblad aan alsof hij wou zeggen:
Ziet u dat nu? Ik deed helemaal niks en zij begon tegen me te blazen.
Ja Mio, deze keer deed je dan wel niks, maar we hebben ook wel eens anders meegemaakt!
Maar Mio luisterde niet want hij had Oscar in het oog gekregen en voor die vreemde snuiter kwam hij graag en snel van zijn plek af.

Ach, Mio was echt in een goede bui! Wat leuk nu dat hij Oscar zo vriendelijk begroette!
Maar met dat we dat dachten, besloot Mio dat hij Oscar niet aardig vond. Met twee poten tegelijk viel hij de arme Os aan en wij zagen witte plukken in het rond vliegen! Zo zie je maar weer, nooit te snel conclusies trekken, vooral niet als je eigenlijk wel beter weet, mevrouw Katblad!
Natuurlijk ging Oscar er direct vandoor, wij zagen nog net zijn staart in de Poort verdwijnen.

En wie was er op het lawaai (van de ruzie) afgekomen? Rooie Gijs natuurlijk! Hij had ergens voor zijn deur liggen pitten en was erg boos geworden omdat hij door de herrie wakker was geworden. De schuldige daarvan moest gestraft worden, en daar dat Mio was, vond Gijs dat die dan ook een pak op zijn donder moest krijgen. Alleen is Rooie Gijs dus niet zo snel meer, heh? Nee, het is zelfs zo erg dat hij vaak moet strompelen om vooruit te komen, dus had Mio ruim de tijd om weg te wezen.
Gijs grauwde nog wel naar hem, maaide nog even met één klauw in de lucht maar had geen enkele kans Mio te raken. Na deze krachtsinspanning zonk R.G. op het pad ineen en moest hij even bijkomen.

Toen hij weer genoeg moed verzameld had, ging R.G. toch nog maar een poging wagen om Mio alsnog op zijn vestje te spugen, maar Mio zat al ergens in de buurt van zijn huis.
Panda had zijn tuinwerkzaamheden even onderbroken, want hij houdt wel van een beetje sensatie maar moest natuurlijk bovendien op R.G. letten. Ja, want voor hetzelfde geld kwam de kreupele rooie misschien wel op het idee om hem - uit frustratie - een pets te geven, en dat moet je uiteraard zien te voorkomen, dus dien je op je hoede te zijn.

Maar Panda hoefde niet bang te zijn want R.G. had alleen nog maar een beetje energie over, en dat verkoos hij te gebruiken voor het markeren van de lavendel, om op die manier aan iedereen duidelijk te maken dat hij nog steeds de baas in de tuin is en dat men nog steeds rekening met hem dient te houden.
Vlak onder de deur op de achtergrond, ziet u nog net Mio zitten (misschien wordt dat duidelijk voor u als u de foto even aanklikt?), klaar om door zijn kattenluik te vluchten indien dat nodig zou zijn.

Ah, hier ziet u Mio nog wat duidelijker, al houdt het niet echt over, maar goed....
Gijs had inderdaad geen zin meer om Mio achterna te gaan, en Panda keek hem na en zag hoe hij naar zijn eigen huis strompelde en daar weer voor de deur op de stenen inelkaar zakte. En wij zagen dat dus ook.
De rust was wedergekeerd in de Hoftuin, maar voor hoelang weten wij niet. Nee, want we besloten te vertrekken om te ontdekken waar de arme Oscar was gebleven!

Wel, onze lieve freelance reporter had, trouw als hij is, al die tijd in de Poort op ons zitten wachten. Zijn vriendelijke begroeting voelde als een warm bad en het was vertederend om te zien hoe hij, met staart omhoog en in krul, enthousiast voor ons uit liep, richting Katbladstraat.
En ondanks de gespannen sfeer van even daarvoor, in de Hoftuin, werden wij weer helemaal blij. Kom je Os? Gaan we de Boez zoeken?
Ja, dat wou Os wel. Maar eerst een paar brokjes was ook geen slecht idee, wel? Nee, dat vond mevrouw Katblad ook geen slecht idee....