De boomzagers

Gisteren kwamen de bomenzagers eindelijk in onze straat. Ja eindelijk, omdat de bewoners al vier jaar lang diverse verzoeken bij de gemeente Leiden hebben ingediend om de bomen eens uit te dunnen! Niet alleen vanwege de constante duisternis in de straat, maar ook omdat er veel dode takken verwijderd moesten worden. Bij elk flink windje namelijk, dondert er niet alleen van alles op de wielhuizen, maar ook vallen takken midden op straat, die komen dan weer tussen de spaken van de fietswielen met alle gevaren van dien.....
Afijn, ze kwamen dus, de boomzagers. En al spoedig lagen er grote bergen takken (met luis en al) midden op straat (zie foto hiernaast). Ja, de mannen zwaaiden flink heen en weer met de zaag!

Niet alleen de kleine zijtakjes langs de stammen werden verwijderd, ook de onderste stammen en de takken die te dichtbij de huizen groeiden en derhalve de kozijnen bevuilden, gingen eraan. En dat allemaal ging uiteraard gepaard met een hoop herrie.

Onze redactiekatten waren naar de bovenverdieping gevlucht. Tenminste, drie van de vier. Japekop liep klagend rond, de Boez zat met grote schrikogen op een stoel en Cera was net onder het bed vandaan gekomen en stond bij het achterraam erg nerveus te doen. Mevrouw Katblad probeerde hen gerust te stellen, maar daar trapten ze niet in. Nee, onze haarfabrieken waren erg van streek en dat zou pas ophouden als de machines zouden stoppen. Maar dat gebeurde niet, integendeel. De herrie kwam alsmaar dichterbij.

Behalve de zaag maakte ook de hakselmachine een hoop lawaai. Grote bossen takken en stammen werden direct tot snippers vermalen zodat de straat direct weer netjes werd achtergelaten.

Toen was onze boom aan de beurt. Natuurlijk ging mevrouw Katblad zich ermee bemoeien en wees enkele takken aan die haar al jaren dwars hadden gezeten; deze werden netjes weggezaagd.
Helaas was zij zo onverstandig om vlak onder de boom te blijven staan zodat er flink wat troep in haar haren waaide, maar dat was van later zorg, heh?

Tot onze grote verbazing bleef mevrouw Troy tot het bittere eind voor het Poezenloket zitten. Ja, terwijl het loket toch echt gesloten en de noodzaak dus niet aanwezig was!
Zou zij soms doof worden? Het lawaai was oorverdovend, geen enkele andere haarfabriek had het in zijn kop gehaald in de straat te blijven rondhangen en TT zat daar gewoon alsof er niets aan de hand was!
Wij besloten haar naar binnen te loodsen.

Zo. Onze boom was uitgedund en plots leek het alsof de winter was begonnen; zoveel lucht te zien en zoveel licht op de stoep!
Jammer alleen voor de haarfabrieken dat er zoveel van de onderste takken waren weggehaald, want dat maakt het boomklimmen wel erg ingewikkeld, heh? Zo heb elk voordeel automatisch ook weer se nadeel....

Daar de boomzagers 's ochtends al vroeg waren begonnen, gingen ze 's middags bijtijds naar huis en was het plots weer helemaal stil op straat.
Nog even naar buiten, Boez? De kust is vrij hoor!

Tijdens de zaagpartij trouwens, had Oscar zich onder onze sofa verstopt gehouden. Zo'n tien minuten nadat de rust was weergekeerd, kwam hij tevoorschijn, rekte zich uit en maakte zich klaar voor een rondje verkennen. Spoedig daarna volgden de anderen hem naar buiten. Eerst stonden ze verbaasd voor de voordeur tegen al dat licht te knipperen met hun ogen. Maar toen ze gewend waren aan de nieuwe, heldere straat, gingen ze uiteen. Elk om zijn eigen ding te gaan doen. En mevrouw Katblad? Zij ging de rotzooi uit haar haar wassen!

En vandaag hoeft de lamp boven de tafel niet aan!