Binnenvetter

Toen Japekoppie achter mevrouw Katblad aanliep naar buiten, had hij niet in de gaten dat onder de stoel van mevrouw Troy de brutale Wamy zich had verstopt.
Japekop was al een beetje chagrijnig, want mevrouw K. had de hele ochtend nog niet naar hem omgekeken en een paar keer keihard geweigerd het poezenloket voor hem te openen, daarbij geroepen dat hij maar door het luikje moest komen. En Japekop heeft dus zwaar de pest aan dat luikje, want het klemt een beetje....

Japekoppie lette dus niet goed op bij het naar buiten lopen, en dat past niet bij het gedrag van een gedipomeerd Verkenner. Nee, hij had om zich heen moeten kijken en het gevaar direct op moeten merken. Pas toen mevrouw Katblad hem toeriep dat hij achter zich moest kijken omdat hij een grote fout maakte, draaide hij zich om en zag hij Wamy zitten. Wamy verroerde zich trouwens niet; hij heeft niet zoveel op met mevrouw Katblad en besefte heel goed dat hij op verboden terrein was....

Japekop had duidelijk geen zin in een confrontatie met Wamy. Als Wamy graag onder die stoel wilde zitten, moest hij dat vooral maar doen. Maar u kunt wel duidelijk aan de snuit van J. zien dat hij niet blij is met de aanwezigheid van Wamy. Doe er dan wat aan, Japie!
Soms zouden wij willen dat Japekop wat feller was, zich beter kon uiten en eens flink van zich afbeet. Maar nee, hij geeft niet goed zijn grenzen aan, krijgt dan de pest in en daardoor lichamelijke klachten. Zijn moeder, mevrouw Troy dus, is lekker assertief, gromt als haar iets niet bevalt en deelt als het nodig is best flinke tikken uit. Zij komt voor zichzelf op dus. Vervolgens staat zij even later aan haar avondhap en smikkelt vol overgave haar eten op. Dat is gezond gedrag! Japekop daarentegen ziet dingen gebeuren (dingen die hem niet bevallen), toont zijn gevoelens niet, loopt er zelfs voor weg, en kan vervolgens geen hap door zijn keel krijgen of spuugt het weer uit. Pas later op de avond, als de anderen liggen te pitten, raam en luik al een tijdje dicht zijn en er totale vrede heerst, is hij in staat om in alle rust een hapje tot zich te nemen.
Wij hebben maar weer eens een flesje "rust en vrede" voor hem gekocht bij de dierenwinkel. Ja, zoéén voor in het stopcontact. Een soort "prozac" dus, maar dan voor katten en ongevaarlijk. Maar eigenlijk zou Japekoppie in therapie moeten om zich te leren uiten, want hij is een zogenaamde binnenvetter. Ach, het zijn af en toe toch net mensen heh? Tja.....