Getsiederrie!

Cera:
Natuurlijk kom ik mijn prooi thuisbrengen, want op straat loop ik de kans dat-ie wordt afgepakt heh? Maar bovendien wilde ik u graag laten zien wat ik gevangen heb en nu hoor ik graag van u hoe knap ik wel niet ben. Dank u.
Nee, u mag mijn muis niet hebben want ik moet eerst nog met hem spelen. Kijken mag wel ja, en eventueel een foto nemen kan ook. Nee, ik ga niet voor u po(e)seren want daarvoor heb ik het te druk. Ja, de Boez heeft me namelijk al gezien met mijn prooi en hij is me naar binnen gevolgd. Misschien wil hij mijn muis wel inpikken en daarom moet ik hem in de gaten houden. Ja, Boez is een lief vriendje maar ik vertrouw hem dus voor geen cent, heh?
Terecht, meent u?

Wel, inderdaad probeerde de Boez de muis van Cera te stelen, en hij was bereid daar allerlei rare toeren voor uit te halen. Jammer genoeg speelde één en ander zich voornamelijk onder tafel af en de foto's die wij daarvan maakten mislukten grotendeels. Op bijgaand plaatje kunt u zien hoe hij tenslotte op een stoel klom om vanaf die positie, al hengelend, een poging te ondernemen Cera's prooi te jatten, doch helaas moest hij erachter komen dat zijn poten toch wel een stukkie te kort waren.
Mevrouw Katblad had natuurlijk diep medelijden met het muisje, maar het van Cera afpakken was een onmogelijke zaak. Cera had voor haar spel uiteraard niet voor niets gekozen voor een plek onder de tafel, heh? En wij weten uit ervaring dat, als wij de stoelen opzij zouden schuiven om de muis te kunnen pakken, zij er met haar prooi vandoor zou gaan.

De Boez gaf het tenslotte maar op en verdween teleurgesteld door het kattenluik naar buiten. Ja, en toen wilde Cera wel heel even po(e)seren. Maar toen we te dichtbij naar haar zin kwamen, verschool zij zich weer met haar muis tussen de tafel- en stoelpoten.
Mevrouw Katblad besloot maar even af te wachten, probeerde kalm te blijven en een paar slokjes koffie te nemen, maar stikte daar vervolgens bijna in. Toen zij even later uitgeproest was en onder de tafel keek, was de muis verdwenen. Cera zat daar ook niet meer, keek mevrouw Katblad vanaf de deuropening enigszins medelijdend aan en vertrok naar buiten, mevrouw K. perplex achterlatend. Waar was die muis gebleven? De laatste keer dat zij had gekeken lag hij daar toch nog, op zijn ruggetje met de pootjes omhoog? Mevrouw Katblad ging zoeken. Ja, de hele huiskamer door, achter de verwarming, onder de klok, in de kattenbakken (gelijk maar even schoonscheppen dan), onder de bank (ook gelijk maar even stofzuigen, heh?), en de keuken en het halletje werden ook nog doorzocht. Maar de muis was en bleef verdwenen. Cera was de kamer toch niet uit geweest terwijl mevrouw K. zich verslikte? Was de muis dan misschien weer tot leven gekomen en had hij zich net op een plekje verstopt waar wij niet hadden gekeken? Voor de zekerheid controleerden wij ook nog de bovenverdieping maar nee, ook daar geen muis. Nog een rondje door de kamer, kastjes van de muur, niets werd overgeslagen. Maar zonder resultaat dus. Blijft er nog één mogelijkheid over. Cera zou toch niet......? Nee, niet aan denken. Ze krijgt genoeg te eten, toch? En nog van uitstekende kwaliteit ook! Nee, we kunnen ons niet indenken dat Cera....... Getsiederrie! Cera!