Dakhoppen, deel 1

Omdat wij de Boez al een lange tijd niet meer hadden gezien maar wel hadden gehoord (gespring en gestamp op het keukendak bijvoorbeeld), gingen wij maar eens met de camera naar de bovenverdieping. En omdat het via het slaapkamerraam niet zo handig foto's maken is, stapten wij via een zijdeur op het platte dakje.
Daar zat hij dus, meneer Boezelmansje. Wij vertelden hem dat Oscar al een hele poos beneden op hem zat te wachten, maar dat interesseerde de Boez op dit moment niet zo.
Nee, want wegens de regen was het raam een paar dagen gesloten gebleven, en nu was het dus hoog tijd om het dak weer eens uitgebreid te verkennen, en daar heb je veel tijd voor nodig (schijnt het).

Wel, dat vonden tenminste mevrouw Troy en haar zoon Japekoppie ook, dus kwamen zij achter de fotograaf aan. Omdat deze deur niet zo gek vaak opengaat, was het van groot belang voor hen om uitgebreid de opening te besnuffelen. Zo werden de taken dus verdeeld....

Ja, het plaatsje van de achterburen ziet er zeer aantrekkelijk uit, maar helaas is het voor de haarfabrieken onmogelijk om de boel beter en van dichtbij te bekijken. Er is namelijk geen trapje naar beneden en het gat is te diep.
Maar, dat is maar goed ook. Want we hebben het wel over het huis van de oude Poekie, en zij zou het vast niet op prijs stellen wanneer onze reporters bij haar op bezoek zouden komen.

De Boez ontdekte een weggewaaide handdoek op het schuine schuurdak, en wilde daar natuurlijk de geuren van gaan controleren. Wij waarschuwden hem nog voor mogelijke gladheid.
(Mevrouw Troy was weer naar binnen gegaan wegens te druk daar, en Japekoppie was over de platte daken richting Kruidentuin gegaan - u kunt op de plattegrond zien welke kant dat was.)

Wij waarschuwden de Boez dus voor de gladheid, heh?
Maar hij luisterde natuurlijk niet en gleed diverse malen naar beneden. Boez gaf echter niet op. Wij wisten dat ook wel, want Boez luistert nooit en doet waar hij zin in heeft, oftewel: "zijn ding" dus, zeg maar.
De handdoek trouwens, zou hij nooit bereiken, maar wel de nok van het dakje. Kijkt u maar naar het volgende plaatje.

Erg elegant, ja. Tjongejonge, Boez! Nee, Boez beweegt niet zo sierlijk zoals andere katten dat zo mooi kunnen. Wat hij trouwens wel goed kan, is tijdens het "gewoon" lopen met zijn heupen en billen draaien. Kent u dat? Heel bevallig inderdaad....

De handdoek overigens, hebben wij later met een bezem van het dakje gehaald; de natte lap bleek van de waslijn van juffrouw Sokkevoet te zijn gewaaid. Maar dat terzijde.

Zo Boez, en wat gaan we nu doen?

Wel, daar moest de Boez even over nadenken, maar wij zagen hem wel verlangend kijken naar nog een dakje hoger.
Op de achtergrond (op de foto) ziet u het huis waar juffrouw Sokkevoet woont. Omdat wij echt het dak op moeten om haar te kunnen waarnemen (mocht zij voor een raam zitten), en dan ook nog daarvoor op een rand moeten balanceren, hebben wij nog niet het genoegen gehad haar daar ergens te zien. Maar de Boez zal haar vast en zeker wel eens gepest hebben, heh? Ja, dat is hem wel toevertrouwd.
Maar goed, ondertussen zat hij daar best wel mooi te wezen op dat dakje, onze Boezelmans. En de fotograaf deed al een stapje terug, van de rand vandaan dus.

Ja, en daar ging-ie dan opeens! De Boez ja!

Toevallig drukte de fotograaf nog net op tijd af om u te kunnen laten zien hoe Boez naar een niveau hoger kwam!
Hoe dat hogere niveau eruit zag en wat hij daar deed, leest u in deel 2!