Midas geeft in dit boek zijn eigen kijk op het fenomeen "kat", niet alleen vanuit zijn zeer verterende liefde voor deze diersoort, maar uiteraard ook als bioloog. De stijl van Midas bevalt mevrouw Katblad uitstekend en daarom, als voorbeeld van al het mooi's dat zij las in dit fraaie boekje, hieronder wat korte citaten!
Poezen zijn parasieten, dat is waar, maar mijn God, wat is het heerlijk om van zo'n parasiet de gastheer te mogen wezen.
Hoe slagen poezen er zo vaak in niks te doen en je toch te ontroeren, wat verder voorbehouden is aan een slapend kind?
De combinatie van afgod en kwelgeest, dat is het wat een poes zo onweerstaanbaar maakt, een graal op pootjes, het heerlijkste juk om onder te zuchten.
Een poes aait zo lekker om dezelfde reden waarom een band zo lekker rijdt. Alleen zit de lucht bij een poes niet middenin maar aan de buitenkant, in de vacht.
Poezen zijn verziend. Voor dichterbij hebben ze een neus. Tussen veraf en dichtbij gaapt echter een niemandsland, een blinde zone, die zich het duidelijkst openbaart als je stilletjes een biefstuk op driekwart meter van je lieveling legt. De schat blijft stom zitten, wezenloos: te dichtbij om te zien en te ver om te ruiken.
De eerste etappe de boom in springt een poes vanaf de grond. Dan haakt hij zich met zijn nagels in de bast en duwt hij zich met zijn achterpoten omhoog. Terug naar de aarde maakt een poes een minder zelfverzekerde indruk omdat zijn nagels nu verkeerd om staan, maar zo nodig laat hij zich achterstevoren zakken, als een oud vrouwtje dat een keldertrap afsukkelt. Het enige wat een kat daarbij inschiet, is zijn waardigheid, maar eenmaal beneden doet hij of er niets gebeurd is.
Heeft u de smaak te pakken?
Het boekje werd eerst in 2001 uitgegeven, daarna nog eens in 2007 (uitgeverij Pandora) en is nog overal verkrijgbaar!
Houdt mevrouw Katblad dit boek in haar boekenkast of doet zij het weg? Dat is natuurlijk een zeer domme vraag en dus geven wij daar geen antwoord op!
2 opmerkingen:
Dat van die reuk en verziendheid en blind gebied wist ik niet - het verklaart wel een hoop!
Wij gooien wel eens een fliebertje kaas naar Japekoppie, maar als dat net iets te ver van hem vandaan terecht komt, ziet hij het niet en ruikt het dus ook niet. Zelfs als je er dan met je vinger naar wijst, of het heen en weer schuift, onderneemt hij niks. Gelukkig weten wij wel de oorzaak en vinden hem niet dom, alleen maar gehandicapt....
Een reactie posten