Niet helemaal in orde

Wij waren met Oscar en de Boez in de Kruidentuin, toen Boezelmans opeens driftig begon te graven, middenin het stuk tuin dat kortgeleden nog was gesoigneerd en bewerkt door het mens van Myo (erg netjes hoor!). Wij zagen echter met lede ogen aan hoe Boez' witte poten alsmaar zwarter en zwarter werden, en snappen nu hoe het komt dat er soms allemaal brokjes aarde door ons huis verspreid liggen. Maar wat was hij in vredesnaam toch aan het doen? Na het graven van een kuiltje, ging Boez namelijk verderop aan nog een kuiltje beginnen. Mevrouw Katblad hoopte dat geen van de bewoners dit zou zien, anders hadden wij een probleem. Mondje dicht dus, heh?

Maar toen mevrouw Katblad snel om zich heen keek, zag zij slechts Myo voor zijn raam zitten. Het zag er niet naar uit dat hij boos was of iets dergelijks, want hij zat met half gesloten oogjes de Boez gade te slaan en zag er best wel tevreden uit. Hoewel, schijn kan bedriegen en misschien deed Myo wel alsof, wie zal het zeggen!

Boez was ondertussen aan zijn derde kuil begonnen en ging steeds driftiger te keer. Was hij misschien een truffelkat en groeiden hier wellicht van die heerlijke delicatessen? Nee, dat kan niet want er staat daar geen eikenboom en het klimaat en de grondsoort hier zijn niet geschikt; mevrouw K. hoeft dus geen recepten te gaan opzoeken met dat zwarte goud als ingrediënt. Maar wat was er dan aan de hand met onze jongste reporter?
Wel, u raadt het misschien al, en het werd even later duidelijk ook.

Ai ai, de Boez had last van zijn darmpjes! De onsmakelijke details zullen wij u besparen, maar zijn hoopje zag er niet uit zoals het er uit behoort te zien, zeg maar.
En voor een dergelijk mislukt product had hij best wel een dieper kuiltje mogen graven, vond mevrouw K.
Maar wat nu?

Ja, begraven natuurlijk! Stomme vraag....
Wel, dat bedekken van het eh..... had wel wat poten in aarde. En zo te zien was de Boez niet zo handig (potig?) bezig. Hij verplaatste weliswaar een hoop aarde, maar niet naar de plek waarvoor het bedoeld was. Gelukkig had hij dat zelf ook wel in de gaten en dus probeerde hij het nog een paar keer van verschillende kanten. Het eindresultaat was niet je dat, maar in elk geval had niemand (behalve Myo) zijn gestuntel gezien en dat was maar goed ook, want voordat je het weet heb je een bepaalde (bij)naam, en die raak je misschien niet zo snel meer kwijt.

De krampjes leken over te zijn, want de Boez was de hele kwestie weer snel vergeten en ging over tot het bestuderen van een meesje dat behoorlijk wat geluid produceerde. Het kan natuurlijk zijn dat het vogelbeestje de Boez uitlachte, maar wijzelf denken dat het gewoon in een vrolijke bui was omdat de lente niet ver weg meer schijnt te zijn.
Toch was Boezelmans niet helemaal in orde, want reeds vroeg in de middag zocht hij het grote bed op en kwam daar niet meer vanaf. Ook bliefde hij zijn avondhap niet, hoewel dat wel meer voorkomt en dus niet persé tot ongerustheid hoeft te leiden. Mevrouw K. heeft trouwens wel voor de zekerheid een "onder-de-staart-controle" uitgevoerd vanwege de bedlegerigheid van de Boez, maar zijn rozijntje zag er gelukkig schoon uit. Maar dat is natuurlijk weer een "ter zijde" en verder voor niemand erg interessant. Of wel soms? Nahhh....