Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 8 februari 2011

Hoe de pleuris uitbrak

In een vorig bericht heeft u kunnen lezen hoe Wamy heel stiekem ons huis was binnengedrongen, maar nu zat hij daar dus een beetje knel. Namelijk, mevrouw Katblad stond niet ver van de uitgang (het Poezenloket) vandaan en de Boez was onder de tafel door gekropen en ging van daar in de aanval.
Wamy ziet u hiernaast nog in de vensterbank zitten (hij maakt net een rare draai want moest vluchten), de Boez ziet u door de gaatjes van de stoel op de grond. En toen dus brak de pleuris uit.




Terwijl Wamy probeerde zo snel mogelijk (in paniek) bij het Poezenloket te komen en steeds met één poot naar beneden gleed omdat een radiator nu eenmaal niet zo goed houvast biedt, ramde de Boez erop los. Beide haarfabrieken grauwden en gilden naar elkaar, dus dat maakte het feest compleet. Er sneuvelde niks gelukkig (constateerden wij pas achteraf), maar kabaal was er wel en mevrouw Katblad kon slechts één keer afdrukken, zo snel ging het allemaal.





Wamy schoof als een slang onder het raam door en vloog over het bankje de straat op. Toen hij echter in de gaten had dat de Boez hem verder niet was gevolgd, draaide hij zich om om verhaal te komen halen. En jazeker, hij klom terug op het bankje en hengelde onder het raam door naar de Boez, die dat echter niet op zich liet zitten. Nog meer gekrijs en gemep dus.






Het was maar goed dat het loket niet zover openstond, anders was Wamy vast en zeker terug naar binnen gekomen. Maar nu kon de Boez goed stand houden, deelde nogmaals een flink aantal rake meppen uit totdat Wamy het opgaf en er vandoor ging.
Eerst dachten wij dat hij naar de Kruidentuin was gevlucht, maar dat bleek niet het geval te zijn.






Nee, Wamy was onder ons wielhuis gedoken en ging zich aldaar beraden over hoe nu verder enzovoorts.
De rust was wedergekeerd, en daar de soep nog steeds niet klaar was, ging mevrouw K., nadat zij de Boez flink had geprezen en gecomplimenteerd, weer terug de keuken in om wat kruiden te vijzelen en groenten te snijden.
Daar was zij druk mee, totdat zij opeens een koppie boven het tussenmuurtje (kamer/keuken) zag uitkomen en recht in de ogen keek van Wamy. Hij zat daar op 5 centimeter afstand van het voerbakje van de Boez en hoefde slechts nog toe te happen.
Natuurlijk kon mevrouw Katblad dat niet toestaan. Ze begon te roepen en te schelden en daar kwam opeens de Boez uit het niets tevoorschijn en wederom brak te pleuris uit! Deze keer was Wamy toch echt veel te ver gegaan, want wij hebben de Boez nog nooit zo fel gezien. Hij nam Wamy flink te grazen, hing in diens vacht en de plukken grijze haren vlogen in het rond. Wamy vocht niet terug want hij wilde blijkbaar maar één ding: zo snel mogelijk dit gekkenhuis uit! Hij wist zich tenslotte los te rukken uit de klauwen van de Boez, dook door het loket en rende vervolgens de straat uit alsof de duvel hem op de hielen zat.
Nee, een dergelijke situatie hadden wij nog niet eerder op de redactie meegemaakt en dus was mevrouw K. behoorlijk geschrokken van zoveel geweld binnen onze vier muren. Maar ondanks die schrik vergat zij natuurlijk niet de Boez wederom uitbundig te prijzen en te aaien, en dat werkte voor allebei rustgevend.
Na deze onverkwikkelijke geschiedenis hebben wij Wamy niet meer gezien. Oscar overigens, die uiteraard weer (vanaf buiten) getuige was van het gevecht, heeft er nu moeite mee zich op de redactie te melden; het lijkt alsof onze huiskamer door hem is aangemerkt als "onveilig gebied". Gelukkig is het prachtig weer en zal hij daarbuiten niet drijfnat worden of bevriezen.
Cera hield zich gedurende de schermutselingen steeds afzijdig, en dat vinden wij heel verstandig van haar. Japekoppie was overigens niet thuis op beide hekele momenten, en mevrouw Troy meldde zich pas toen alles voorbij was. Zij verklaarde helemaal niets gemerkt te hebben, maar daar trappen wij dus niet in.

5 opmerkingen:

Annemieke zei

Goed gedaan hoor Boez! Het moet niet veel gekker worden - zo'n brutaaltje naast je voerbak!

Inge zei

Goed zo, Boez!!!

katja zei

Zo hé !!! Goed zo Boez ! Ik had uit de foto's van gisteren een hele andere ontwikkeling afgeleid (dacht dat Wamy Cera besprongen zou hebben).

Jacq. zei

Spannend verhaal, zeg! Goed van de Boez maar vind het stilletjes toch wel zielig voor Wamy...

Wilma zei

Wat een spanning en sensatie!