Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 7 februari 2011

Niet bereid tot actie?

Het Poezenloket stond open (zoals u kunt zien) en de Boez lag naast onze werktafel een beetje stuurs te doen. Echter, toen mevrouw Katblad hem wilde geruststellen en dus op een lager niveau kwam in verband met het geven van een aai, zag ook zij wat (of eigenlijk wie) de onrust veroorzaakte. Het was een naar binnen glurende boef met de naam Wamy.
Het raam stond op de poezenstand en de pin zat erin, dus wij hoefden niet bang te zijn dat Wamy het zware gevaarte op zijn pootjes zou krijgen, en bovendien was mevrouw Katblad van mening dat Wamy niet naar binnen zou durven komen omdat er meerdere haarfabrieken in de kamer aanwezig waren. Zo brutaal zou hij toch niet zijn, heh?
Met andere woorden: mevrouw Katblad zag geen naderend onheil.




Hoewel, Wamy zag er niet zo liefjes uit. En daarmee bedoelen wij dat wij iets in zijn ogen zagen wat ons niet beviel, zoals in elk geval heel veel stoutigheid. By the way: lekker gevochten Wamy? Hoop krassen op je neus, heh?
Maar goed, mevrouw Katblad was met een soepje bezig en dus ging zij terug naar de keuken. Voor de zekerheid nam zij natuurlijk wel de camera mee.











En ja hoor, na het snijden van een paar uitjes zag zij dat Wamy langzaam maar zeker over de vensterbank heen kroop. Maar hiermee was nog geen kat overboord. Nee, want Cera zat op de tafel heel goed op te letten en de Boez lag op het vloerkleed op wacht. En als u naar de foto kijkt, ziet u een klein stukje boven de kop van Wamy de Os tussen de planten liggen. Reporters genoeg dus om Wamy, zo nodig, tot de orde te roepen. Tja, hoe kan een mens zich vergissen....




Het ging allemaal anders dan mevrouw Katblad had verwacht en gehoopt, want toen zij tijdens het draaien van de gehaktballetjes even opkeek, zag zij plots dat Wamy reeds helemaal en stilletjes compleet naar binnen was geslopen en nu op de vensterbank voor het andere raam zat.
Natuurlijk konden wij dit niet goedkeuren, dus na het bliksemsnel wassen van haar handen kwam mevrouw Katblad naderbij om orde te scheppen.
Hadden Cera en de Boez niet ingegrepen dan? Nee dus. Misschien wachtten zij wel op het juiste moment? Dat zou zomaar kunnen maar wij vonden dat Wamy al veel te ver was gegaan!


Oscar hield weliswaar de boel goed in de gaten maar het zag er niet naar uit dat hij bereid was tot actie. Nu is dat best wel uit te leggen want tenslotte was het niet zijn eigen huis waar Wamy was binnengedrongen en je moet toch ergens de grens trekken, toch? Daarom ja.







De Boez lag nog steeds op hetzelfde plekje naast de tafel op het vloerkleed, en ook hij leek niet bereid tot ingrijpen.
En ons topmodelletje, verkenner A en reporter Cera?














Zij was met haar rug naar Wamy toe gaan zitten, maar u kunt wel aan haar zien dat ze zich alles behalve op haar gemak voelde.

Mevrouw Katblad kwam langzaam (en voorzichtig) naderbij, dus wat verder naar Wamy toe. Ondertussen gebood zij hem luid en duidelijk te vertrekken. Zij hoopte dat hij bij het zien naderen van het mens en horen van haar stem wel het hazenpad zou kiezen, maar de stoute boef bleef gewoon in de vensterbank zitten en leek niet van plan ons huis te verlaten.
Hier hadden wij dus een serieus probleem!
Als mevrouw K. nu om de tafel heen zou lopen om Wamy te gebieden te tent te verlaten, versperde ze hem tegelijkertijd de weg naar buiten en dan zouden er zeker wat waxinelicht-houdertjes uit de vensterbank sneuvelen en daar had mevrouw K geen trek in. Niet dat die potjes nou zo mooi zijn, maar al die scherven geven weer extra werk en de soep was ook nog steeds niet klaar.
Hoe moest en ging dit nu aflopen? Wel, dat leest u de volgende keer want de pizza van mevrouw K. is net afgeleverd en zij eet 'm graag warm. Wordt vervolgd dus!

2 opmerkingen:

katja zei

Achgossie die arme Cera, die voelt de bui al hangen, zo te zien...

Wilma zei

Zo, die Wamy wordt ook steeds brutaler! Ik ben benieuwd of dit zonder scherven af zal lopen.