Opportunisme op zijn "zwaarst"

Met 5 haarfabrieken in huis gaat er heel wat kattenvoer doorheen. Wij hebben onze brokjes in grote, afsluitbare plastic dozen in de gootsteenkast staan en vullen deze regelmatig bij. Als er geen zakken voer in huis (of wielhuis) meer te vinden zijn (dus de dozen niet meer bijgevuld kunnen worden), is het voor mevrouw K. tijd om naar de afdeling "dieren" van het grote plantencentrum in Leiderderop te gaan. Daar was het kattenvoer altijd het goedkoopst, evenals het grit voor de bakken.
Tenminste, de week voor Kerst nog wel, nu niet meer! Mevrouw K. schrok zich dus een hoedje en gaat de volgende keer naar een goedkoper adres. (Nee, dat had nu geen zin, want de benzinekosten zijn ook niet mis heh?)
Afijn, zij kwam dus thuis met een flink aantal zakken hoogwaardige brokken en kuipjes zacht voer. Van de kuipjes (en kleine blokjes) krijgen onze haarfabrieken maar met mate, dus alleen voor het lekker: het ochtend- en avondritueel. Dat lekkers is altijd een goede reden om voor thuis te komen, iets waar de Boez niet aan meedoet omdat eten hem niet zo interesseert.
Oscar interesseert zich dus wel voor eten, en dan vooral voor die kuipje en blikjes. Op bovenstaande foto ziet u hem de nieuwe voorraad controleren, en wij kunnen u verzekeren dat hij na deze controle maar moeilijk van het aanrecht af te krijgen was.

Wel, afgelopen zondag kwam mevrouw K. wat later thuis dan anders, dat wil zeggen dat zij er nog niet was toen het voor onze haarfabrieken tijd was voor het diner.
Uit zeer betrouwbare bron vernamen wij dat Oscar op dat moment besloot om zijn avondhap te gaan halen op zijn oude adres, zo'n vijftig meter verderop dus. Jawel!
De familie was net thuisgekomen met de nieuwe baby (afgelopen zaterdag geboren, hun tweede dochtertje; GEFELICITEERD!), Oscar glipte naar binnen en stelde zich doodnormaal naast Lima in de keuken op om zijn avondhap in ontvangst te nemen. Na het nuttigen van die hap wilde hij echter direct weer naar buiten, verdween door het kattenluik in de keukendeur om zich vervolgens weer eens op het dak van het huis te verschansen waar hij dus geen kant uit kan. U kent de foto's vast nog wel: Os tussen die karakteristieke geveltjes van de wevershuisjes?
Wel, na veel bidden en smeken kwam Os via het kantelraam in de badkamer weer binnen, daalde de trap af om zich vervolgens met heel veel moeite via het kleine luik in de voordeur naar buiten te wurmen. Dat ging maar net goed, vertelde onze zeer betrouwbare bron.
Mevrouw K. had van dit alles geen weet. Toen zij op de redactie verscheen, meldde Oscar zich gewoon (dus hongerig) met de anderen voor het diner, en aan niets konden wij merken dat hij eigenlijk zijn portie al had gehad.
Onze bron meldde ook nog dat hij heeft kunnen constateren dat Oscar na zijn vertrek naar de redactie van het LKB bijna twee keer zo zwaar is geworden. Maar daar weten wij natuurlijk niets van....