Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 21 februari 2012

Muizentuin niet meer voor de poes....?

Mevrouw K. kreeg een tip over zeer ernstige, negatieve ontwikkelingen betreffende "de Muizentuin" en ging er maar eens een kijkje nemen. Nee, naar binnen konden we niet want er werd hard gewerkt en derhalve was er een hoop herrie door neerstortend puin en machines. Maar vanaf de straat konden we ook zo wel zien dat de tuin langzaam maar zeker aan het verworden is tot een soort bouwput (zeg maar).
Voor de lezers die vorige berichten over deze tuin hebben gemist (en voor de anderen nog even een herinnering): de Muizentuin is altijd erg belangrijk geweest voor de haarfabrieken in onze buurt; in vroegere jaren vierden zij er hun zogenaamde "muizenfeestjes" (omdat het daar inderdaad stikte van de muizen) en gebruikten zij deze plek als veilige haven (om tot rust te komen als zij door vreemde haarfabrieken op de vlucht werden gejaagd). Zwarte Gijs bijvoorbeeld maakte erg veel gebruik van de tuin omdat hij zich daar zo goed tussen de berenklauwen verstoppen kon, Lima bezocht de tuin vooral omdat het lekker dichtbij was en nog spannend bovendien (wegens de weelderige, wilde plantengroei). Wel, zo te zien zijn die tijden voorbij. Wij durven erom te wedden dat er geen planten meer overeind staan en er geen muis meer te bekennen is.
Het stuk grond was het eigendom van de gemeente maar de bewonders rondom hielden de jungle graag in stand. Er werd een eenvoudig terras aangelegd, maar verder bleef de tuin grotendeels in originele staat, met afbrokkelende muurtjes, nutteloze stapels hout, bakjes waarin regelmatig gezond regenwater achter bleef, en veel onkruid. Mevrouw K. informeerde een aantal jaren geleden nog bij de gemeente of het stukje grond misschien te koop of te huur was (zij had een stadsparadijsje voor de haarfabrieken voor ogen en bouwde in gedachten al aan een grote schuilhut), maar de grond was in bruikleen gegeven aan de bewoners rondom en daar zou geen verandering in komen.....
Doch blijkbaar is de ambtenaar die over dergelijke stukjes grond gaat van gedachten veranderd, of er zit inmiddels een andere ambtenaar op zijn stoel, dat kan natuurlijk ook. In elk geval is het stuk grond toch verkocht, maar dan niet aan de bewoners maar aan de makelaar die het rijtje huisjes aan de Katbladstraat aan het renoveren is. Wij hoorden uit betrouwbare bron dat er een dame aan het hoofd staat van het renovatie-project, en deze dame is dus niet voor de poes. Lees maar verder dan wordt het u duidelijk.
Ten eerste is de huur van de huisjes uiteraard dusdanig omhoog gegaan dat ze voor "normale" mensen niet betaalbaar meer zijn, maar dat terzijde.

Wat wij van het Katblad het allerergst vinden is dat de Poortdeur met het gat in de onderkant - dat als kattenluik fungeerde - is vervangen door een nieuwe deur, zonder "luik" erin.
Dat betekent, beste dames en heren, dat de wat "flinkere" haarfabrieken deze Muizentuin niet meer in of uit kunnen, en dat is een zeer, zeer ernstige en ongewenste ontwikkeling.
Immers, deze Poort diende ook altijd als doorgang voor de haarfabrieken die aan het Gevaarlijke Water wonen, zoals Gizmo en Sonny (en nu ook Wamy dus). Ergo: Wie iets te flink is of last heeft van artrose, kan niet meer via deze weg een bezoek brengen aan te Katbladstraat, het Zooiplein, de Hoftuin en de Kruidentuin. Jawel, de betreffende haarfabrieken blijven voortaan dus opgesloten zitten als de Poortdeur gesloten is (en uit ervaring weten we dat die deur meestentijds potdicht gehouden wordt).
Uit zeer betrouwbare bron hebben wij nu vernomen dat aan de dame (Hoofd Project Renovatie) gevraagd is naar de mogelijkheid van het opnieuw construeren van een doorgang voor de arme sloebers die een groot deel van hun territorium teloor hebben zien gaan, maar dat de dame daarop afwijzend heeft gereageerd....

Wij overwegen nu een actiegroep te organiseren, dachten aan de naam "Recht van Doorgang voor Haarfabrieken Katbladstraat" (Redohakat), en zoeken daarvoor een mens met lef en in het bezit van een geluidloze, elektrische zaag.
Echter, voordat wij tot actie overgaan, zullen wij eerst nog een keer proberen via een andere weg ons doel te bereiken, dus maakt u zich nog maar niet ongerust, dat kan later altijd nog....

Geen opmerkingen: