Midden op straat en korte grom

Mevrouw Troy heeft gisteren na haar ontbijt geruime tijd roerloos midden op straat gezeten en staarde vanaf die plek onophoudelijk naar de achterzijde van een wielhuis.
Na een poosje ging onze fotograaf maar eens kijken of er misschien iets achter het wielhuis zat, lag of stond, maar daar was geen sprake van. Ook de achtergelegen Poort was leeg.
Wij weten niet wat er in het kopje van T. Troy omging en hielden haar voor de zekerheid maar in de gaten; ze lijdt immers aan Katzheimer en wij waren er niet zeker van of zij van plan was te blijven zitten in geval van aanstormend verkeer.

Gelukkig was het rustig op straat en hoefden wij niet in te grijpen.
Op het moment dat mevr. Troy Wamy zag opduiken in onze straat, besloot ze naar de redactie terug te keren. Normaal gesproken gaat zij voor niemand op de loop, maar we denken dat ze nog steeds niet goed in haar vel zit en daarbij op het ogenblik ook wat meer last heeft van haar dementie. Wij moesten namelijk de deur voor haar openen omdat ze niet meer leek te weten dat wij een kattenluik hebben, en vervolgens kroop ze onder het logeerbed waar zij in een niet bepaald onspannen houding urenlang bleef liggen. Toen haar mens even een kijkje bij T.Troy kwam nemen, liet de hoogbejaarde haarfabriek een korte grom horen...