Groot hart (of klein hartje?)

Oscar was weer druk bezig met het verbreken van zijn record Pergola-zitten, maar we konden aan zijn oogjes zien dat hij het eigenlijk al zat was; hij zat daar  pas een kwartiertje en had dus nog heel veel (zware) tijd te gaan.
Mevrouw K. ging maar eens naar buiten om een praatje met hem te maken en hem te vragen of hij niet iets "beters te doen" kon verzinnen.

Wel, we kwamen niet eens aan onze vraag toe, want zodra we één stap buiten de deur hadden gezet kwam de Os al van de Pergola af. Het verlangen om zijn record te breken was dus toch niet zo groot geweest blijkbaar.
Nee, Os wilde liever doen wat hij eigenlijk altijd het liefste doet: samen met de fotograaf nieuws maken voor het Katblad! En dat betekende dus dat er gewandeld moest worden.
Gelukkig had mevrouw K. net even vrij en ook wel zin in het lopen van een rondje, en zo kwam het dat vrouw en de haarfabriek/reporter naar de Kruidentuin wandelden.

Tot onze verrassing werden wij gevolgd door de Boez. Waar hij nu zo plots vandaan was gekomen weten we niet, maar in elk geval waren we blij dat hij ook weer eens van de partij was.
Boez is trouwens nooit op zoek naar nieuws voor het Katblad maar doet altijd lekker zijn eigen zin. Wij hebben in het verleden diverse pogingen gedaan hem te ruilen (bij Wilma's opvang) voor een exemplaar dat meer feeling heeft voor het reporterswerk, maar zonder succes. Inmiddels hebben we geaccepteerd dat we één reporter in dienst hebben die geen moer uitvoert en eigenlijk zijn brokjes niet verdient, maar gelukkig vult zijn vriendje Oscar het gat op door vele overuren te maken. En daar de Boez en Oz boezemvrienden zijn en we hen niet meer uit elkaar kunnen halen, roeien we maar met de riemen die we hebben, zeg maar. Gelukkig is mevrouw K., ondanks zijn gebrek aan journalistiek talent, erg op Boezelmans gesteld, hebben zij daardoor een zeer goede band en dat maakt ook weer een hoop goed. Boez maakt ons bovendien vaak aan het lachen en u weet: lachen is belangrijk voor een goede gezondheid....
Afijn. Dit alles weer eens terzijde en we gaan terug naar de Kruidentuin om te kijken wat daar verder gebeurde.

Terwijl de Os naarstig op zoek was naar nieuws, klom de Boez in de boom in het midden van de tuin.
De Moerbeiboom inderdaad.
Hij maakte er ons op attent dat er een mens met blafbeest voorbij liep (langs de Gevaarlijke Weg) maar de fotograaf vond dat minder interessant; wij zagen liever dat de Boez wat kunstjes deed of tenminste een beetje leuk ging zitten po(e)seren in de boom. Dat deed hij tenslotte ook; u ziet het resultaat onder andere in de nieuwe kop van ons Katblad, en de foto's hiernaast vinden wij zelf ook best wel grappig.

Het blafbeest was blijkbaar erg interessant, want Boez ging nog een paar takken hoger zitten om niets te hoeven missen van zijn verrichtingen, hoewel, het kan ook natuurlijk zo zijn dat Boez er zeker van wilde zijn dat het blafbeest ver genoeg weg was voordat hij besloot weer uit de boom te komen.
(Gewoon simpel nieuwsgierigheid, denkt u? Ja, zou zomaar kunnen inderdaad....)

Daar alle aandacht van de fotograaf de laatste minuten gericht was geweest op de fratsen van Boezelmans, voelde Oscar zich een beetje verwaarloosd. Hij was tenslotte De Reporter, we waren op zoek naar nieuws gegaan, en hij deed zijn werk terwijl wij ons met de kunstenmaker Boez vermaakten. Geen wonder dus dat Os pogingen deed de lens van de camera op zich gericht te krijgen door eveneens in de boom te klimmen.

Ja, en dan krijg je dit, heh?
Boez wilde de aandacht weer eens niet delen. Vriend of geen vriend, Boez is en blijft een jaloers ventje dat slecht kan delen. Waarschijnlijk is dat de schuld van mevrouw K., omdat zij de snert-reporter altijd stiekem meer verwent dan de andere haarfabrieken, en hem blijft behandelen als de Benjamin. Het kan ook zijn dat bij haar, op de achtergrond in haar gedachten, zich nog steeds het gruwelscenario afspeelt van de verdwijning van de Boez, nu alweer bijna een jaar geleden, en dat zij daardoor elke dag weer dankbaar is voor het feit dat de Boez na een week werd gevonden, helemaal uitgehongerd en doodsbang, maar nog wel levend. En dat zij hem daardoor extra in de gaten houdt en zich zorgen maakt om het kleine ventje. Nee, helemaal niet nodig maar toch. Hebben wij een psycholoog onder onze lezers? Zo ja, graag uw commentaar....

Maar goed, Os houdt er niet van om afgewezen te worden, dat is weer zijn allergietje, zeg maar. (Ja, wij komen hier vast nog wel eens op terug.....) Os bleef geen moment langer in de boom en spoedde zich derhalve en zeer beledigd terug naar de vaste grond.

Boez bleef triomfantelijk zitten en
Os klom dus uit de boom, dat kunt u nog net op deze foto zien als u goed kijkt.
De fotograaf had genoeg foto's van de Benjamin gemaakt en de aandacht ging nu weer uit naar onze Top-reporter. En daar die genoeg had van de Kruidentuin (en de Boez) en het rondje wilde voltooien, liepen wij met hem de Parallelstraat in. Daar voegde de Boez zich al snel bij ons, en even later waren de twee gelukkig weer goede vriendjes. Nee, Oscar blijft nooit lang boos; hij heeft een groot hart.... (Of was het nu een klein hartje? Afijn, u begrijpt vast wel wat wij bedoelen, toch?)