Hotelpoes

Wij hadden al snel in de gaten dat Venetië teveel water heeft om een plezierig oord te kunnen wezen voor haarfabrieken. Doch in het deel buiten de binnenstad (zeg maar) waar ons hotel stond, waren hier en daar leuke parkjes en plantsoenen, en daar woonden dus wel harige vachtjes, zij het met mate.
U ziet hier de ingang van ons hotel, en in de streep schaduw voor de deur ziet u wellicht een zwart vlekje? Zo niet, dan gaan we snel door naar de volgende foto. En zo "ja" trouwens ook.

Deze lieve meid wachtte ons op als wij van de busboot naar het hotel kwamen, en zwaaide ons uit als wij het hotel verlieten. Hotelpoes was er altijd. Soms op de trap van de ingang, anders gewoon in de schaduw vlakbij. Het was niet nodig haar op lekkers te tracteren want zij was al mollig genoeg. Doch een paar flinke aaien sloeg zij ook niet af!

Hotelpoes had al direct in de smiezen dat wij fans van haarfabrieken zijn, en dus eveneens van haar. Vandaar de wederzijdse hartelijke begroetingen; ook als zij net haar middagdutje lag te doen was zij bereid voor ons overeind te komen om een portie aaien in ontvangst te nemen, zelfs als zij daarvoor even in de zon moest staan of liggen.

En zo kregen wij alle kleuren van haar prachtige vachtje te zien!
Wij vroegen de Hotelpoes nog of zij misschien familie in de buurt had wonen, maar daar wilde ze zich niet over uitlaten. Wel, dan moesten wij zelf maar op zoek gaan, heh?
En dat deden wij dus nog diezelfde dag...

En inderdaad, in een tuin verderop zat nog zo'n veelkleurig haarfabriekje. Alleen moesten wij deze poes door de tralies van de hekken fotograferen, want zij (tante, dochter of zus?) bleek niet bereid ons een beetje van dienst te zijn. Te druk met andere dingen zoals u kunt zien.
Wel, omdat wij gekomen waren om vooral het centrum van Venetië te bestuderen, gingen wij dat maar eens doen. Per openbaar vervoer natuurlijk, en dan uiteraard over het water omdat dat de enige mogelijkheid is (behalve lopend via heel veel bruggen, kades en stegen) nog eens een stukje verderop te komen.
Vanwege 5 dagen alsmaar dobberen op het water, ziet mevrouw Katblad nog steeds alles op en neer deinen. Daarnet kwam de tafel nog omhoog en nu lijkt het alsof de stoel niet op vaste grond staat. Maar dat zal na een paar dagen Katbladbuurt wel weer over zijn, hopen wij tenminste!