Toen wij naar ons favoriete terras gingen, bleken alle tafeltjes in "zongebied" bezet. Hoewel, er was er nog wel één leeg, maar die was van Thassos. Hij had namelijk net pauze gekregen (of genomen) en hij twijfelde nog of hij zijn terrasdienst die middag nog wel zou gaan hervatten. Ja, als je de hele nacht op muizen moet jagen, gaat dat ten koste van je energie overdag, heh? En daarom moest hij dus nodig even gaan dutten op een stoel aan het nog enige vrije tafeltje in de zon. Nee, de schaduw was voor hem geen optie, daar was het te koud voor. En wij waren het met hem eens.
Toen wij Thas vroegen of wij bij hem mochten komen zitten, vond hij dat goed. Als we maar niet te luidruchtig waren en geen eten op de grond lieten vallen. Ja, want dan zou hij dat weer moeten opruimen en hij had zich net zo verheugd op zijn middagslaapje.
We gingen voorzichtig zitten en converseerden met gedempte stem. Doch, ons gezelschap had een klein blafbeestje bij zich. Pas in bad geweest en een lief koppie om te zien. Nee, helemaal geen kwaad beestje. Alleen wel met een zeer schelle stem, en daar de blafferd commentaar had op de aanwezigheid van Thas aan ons tafeltje, kon de haarfabriek de slaap maar niet vatten. Tenslotte kwam hij chagrijnig overeind en vertrok. Wij zagen hem even later aan de overkant van het water lopen en nemen aan dat hij naar huis (de woonboot) is gegaan. Sorry Thas, de volgende keer als wij met een blafbeestje komen, laten wij jou met rust. Alleen kunnen we natuurlijk niet instaan voor andere bezoekers, als jij nu net het laatste tafeltje in de zon hebt uitgekozen....
2 opmerkingen:
Ik moet hoog nodig dit terras eens gaan bezoeken voor een hapje en een drankje. En een Thassos!
Niet morsen als Thas net pauze heeft, Hans! Hij heeft het al druk genoeg....
Een reactie posten