Kaasproeverij

Gisteren hadden wij een bescheiden kaasproeverijtje, en Japekoppie zat natuurlijk vooraan omdat hij onze enige, echte voorproever is. Zodra hij de koelkastdeur open hoort gaan en het plastic van de kaas hoort ritselen, komt hij (van waar hij ook zit) naar de keuken toe om erop toe te zien dat de procedure juist verloopt. Ja, want wij moeten aparte mesjes hebben voor de harde en zachte kaas, en de stukjes mogen niet tegen elkaar aanliggen. Als aan alle voorwaarden is voldaan, kan de proeverij beginnen. Natuurlijk nemen de mensen er een glaasje wijn bij, voor Japekop gaat het uiteraard alleen om de kaas.

Mevrouw Troy is ook niet vies van een fliebertje, dus volgt zij haar zoon al rap de tafel op. Zij houdt zich echter een tikje bescheiden op de achtergrond omdat zij weet dat Japekop erop staat als eerste bediend te worden, en dat zij dus haar beurt moet afwachten.
Over het algemeen is mevrouw Troy de baas in huis, maar als het om fliebers gaat dus mooi niet. Zij heeft dat uiteindelijk moeten accepteren en doet daar niet (meer) moeilijk over.

Wie ook niet moeilijk doet is de Boez. Meestal is hij niet aanwezig bij de proeverijen, maar nu lag hij toevallig al op tafel en wacht hij verder rustig af wat er gaat gebeuren.
Cera is ergens buiten en zal zeker niet komen opdagen, behalve als zij toevallig net trek had in een brokje of een aai. Nee, Cera hoeft geen fliebers van wat dan ook want zij werd netter opgevoed dan de anderen, denken wij schaamtevol.
Wel, op tafel is het nu een beetje een chaos. Japekop kan niet wachten op de eerste flieber en draait alsmaar om het proefplateautje heen. Dit tot ergernis van mevrouw Katblad, want zij wenst geen kattenharen op haar kaas. Japekop laat zich echter niet wegsturen en blijft irritant aanwezig. Het is dus zaak om nu niet meer langer te wachten met de fliebers, anders kunnen er glazen omvallen en dat heet dan drankmisbruik. De proeverij kan en moet nu beginnen.

Wij hadden drie soorten kaas (van de markt - 3 voor 5 euro, dus geen geld).
De zachte kaas was een brique de brebis, wat betekent dat de vorm die van een baksteen is en de kaas gemaakt werd van schapenmelk.
Japekoppie vond deze kaas overheerlijk, al maakte hij wel duidelijk dat het spul behoorlijk aan de tanden blijft kleven. Het verorberen van zijn fliebertje verliep dan ook niet geheel geluidloos, zeg maar, en dan ook nog met veel misbaar. Maar de smaak werd als uitstekend door hem beoordeeld, en daar ging het om.
De tweede (harde kaas) was eveneens van schapenmelk, maar dan oud, pittig en dus zout. Deze was voor Japekop makkelijker te verwerken en werd met grote graagte verduveld snel weggekauwd. Daarna wilde hij direct nog een fliebertje van deze kaas omdat hij het eerste eigenlijk wat te snel had ingeslikt, en in zo'n geval kun je de kwaliteit niet echt goed geanalyseerd hebben. Vooruit dan maar, heh?
De derde kaas (van de koe deze keer) was er één met pitjes erin. In dit geval fenegriek, en dat is afkomstig van een plantje. De pitjes (zaadjes) hadden best een sterke smaak en dus vond Japekop deze kaas minder lekker, ook al pulkten wij voor hem de zaadjes eruit. Uit beleefdheid at hij een flieber op, maar hij bedankte voor nog een stukje. Duidelijker kan niet, heh?

Natuurlijk kregen de beide andere haarfabrieken ook de gelegenheid aan de proeverij mee te doen. Boez nam genoegen met alleen een klein fliebertje van beide schapenkazen, mevrouw Troy wilde ook de fenegriekkaas proberen en at het nog op ook. Boez keek verlekkerd toe, al bliefde hij er zelf dus niet van.
Ondertussen was Japekoppie al naar buiten gegaan om uit de grote waterbak te gaan drinken. Ja, die oude kaas was toch wel erg zout, heh? Maar daarom hadden mevrouw Katblad en haar gast er ook een glaasje wijn bij genomen.
Al snel volgden de Boez en mevrouw Troy Japekop's voorbeeld en konden de mensen nu in alle rust aan hun eigen proeverij beginnen. Hun oordeel over de kazen is echter minder relevant.