Druk op de reset-knop

Het was weer eens zover, alle haarfabrieken binnen behalve dus het kleine monster. En dat terwijl dinertijd allang was verstreken. Vriend Oscar liep trouwens ook nog door de buurt te banjeren, maar hij verklaarde de Boez al lange tijd niet meer gezien te hebben. Hij wilde graag mee helpen zoeken, als dat tenminste betekende dat we tegelijkertijd een stukje zouden gaan lopen. En dus deden we dat maar.

De Boez kwam vervolgens net op dat moment onder de deur door (die leidt naar de dakterrassen en binnenplaatsjes achter ons huis). Ja, dat lukt hem nog steeds, en het zal hem vast blijven lukken als hij tenminste niet dikker wordt. Wat hij daar (soms urenlang) allemaal uitspookt weten wij niet, maar we hebben wel gehoord dat een bepaalde familie hem de Staarpoes noemt omdat meneertje de nare gewoonte heeft door hun achterraam naar binnen te gaan zitten staren. Het kan zijn dat zij iets zeer interessants in de huiskamer hebben staan of hangen, en wij moeten dat binnenkort maar eens gaan onderzoeken.
Maar goed, de Boez ging mee naar de Kruidentuin omdat mevrouw K. Os een korte wandeling had beloofd. En dat kwam de Boez goed uit want hij was nog helemaal niet van plan om naar binnen te gaan, zelfs niet als daar een bak vol snoepies zou worden gepresenteerd. Vrijheid Blijheid, heh?

Maar eigenlijk was hij best moe, de Boez. Hij hield tenminste zijn ogen op de spleetstand. Maar dat kan natuurlijk ook te maken hebben met de flits van de camera, en dit dat geval was hij gewoon nog klaarwakker.

En Oscar dan? Die zat uitgebreid te gapen namelijk, en dat kan best betekenen dat hij moe was. Maar aan de andere kant kan het ook zijn dat hij gewoon een schreeuwende honger had, en dat zou ons niks verbazen. Wij hadden hem immers al urenlang niet meer met zijn snuit in een voerbakje zien hangen!

Natuurlijk was Wamy ook nog buiten. Hij had zeer zeker honger (want wanneer niet) maar gaapte niet.  En lastig was hij trouwens ook niet, want hij liet de andere twee met rust. Nee, Wamy liep gewoon even mee voor de gezelligheid.
Nou, effe Parallelstraat door dan maar? Om dan gewoon met de Boez door de voordeur naar binnen te gaan zodat mevrouw K. het slot op de deur kon doen en een beetje rust had? We gingen het gewoon proberen.

Braaf liepen Oscar en de Boez door de Steeg van Storm, en Wamy kwam ergens achter ons aan. Maar dat was minder belangrijk want hem hebben we liever niet binnen, al kan het nog zo'n lieverd zijn. Ja, mevrouw Troy en Japekoppie hebben de grens getrokken bij vier haarfabrieken in het totaal, en ergeren zich er toch al aan dat we regelmatig ook nog gasten over de vloer hebben. Dus Wamy moeten wij met alle macht uit huis zien te weren. En nee, dat is geen gemakkelijke taak.

Wel, kregen wij de Boez de voordeur door? Nee, natuurlijk niet! Rondje lopen was leuk, maar geen honger en ook geen slaap, dus geen enkele reden om mee naar binnen te gaan. Bovendien was Os nog buiten en het regende niet.
Een paar uurtjes later, net toen mevrouw Katblad het op wilde geven en de deur in het slot deed, zat de Boezelmans opeens een partij zielig te doen voor het dichte kattenluik. Zijn bakje Gourmet vrat hij in twee happen leeg, en voordat mevrouw K. boven was, lag hij al breeduit midden op het bed met zijn oogjes stijf dicht. Mevrouw K. kon er nog net naast. Het wordt weer eens hoog tijd voor een druk op de reset-knop!