Het was zondagochtend vroeg dat wij (Zwarte) Gijs bovenop het hekje van zijn balkonnetje zagen zitten. Wij vroegen ons af wat hij daar deed en gingen het hem vragen.
Wel, Gijs was niet zo mededeelzaam maar wij meenden van hem te begrijpen dat hij de vorige avond te laat naar huis was teruggekeerd en daar alles gesloten had gevonden.
Vervolgens had hij de nacht op straat moeten doorbrengen, wat hem wel meer overkomt dus geen punt verder.
Alleen was en nu wel zondag, heh? Ja, en waarschijnlijk zou de familie dus wel wat langer op bed blijven liggen terwijl bij Gijs natuurlijk de honger door zijn strotje gierde. Stomme pech inderdaad.
Helaas, wij konden niets voor die arme Gijs doen. Jawel, aanbellen was een eventuele optie maar daarmee zou mevrouw K. zich niet erg populair maken, dus we besloten dat maar niet te doen.
En toen namen we uiteindelijk maar afscheid van de haarfabriek en wensten hem heel veel sterkte toe.
5 opmerkingen:
Respect hoor voor zijn mensen !
Steentje tegen het slaapkamerraam en dan hard wegrennen.... Er zijn meer opties mevrouw K! :)
Dat zou ik nou nooit durven. Er is altijd wel iemand die je ziet.
Questie van kiezen heh.
Zeker Mevrouw K., het steentje tegen ruit gooien had U toch moeten kennen van Uw eerste krolse minnaar (Don Juan).
Een reactie posten