Mak als een lammetje

Een dag daarvoor was Myo nog naar de redactie gekomen om daar (van MaGiz) wat snoepjes in ontvangst te nemen (onder toezicht van een blazende Wamy), niet wetende wat hem boven de kop hing.

Nee, want Myo had weer behoorlijk veel (piep-)kleine en een paar grotere plasjes gedaan binnenshuis, en dus vond zijn mens dat hij niet langer kon wachten met een bezoek aan de dierenarts. Want wie weet was het niet alleen de stress (door de komst van de kleine Mickie) maar had Myo last van een blaasontsteking of blaasgruis. Dat zou namelijk niet de eerste keer zijn, al is het al wat langer geleden dat Myo daarvoor behandeld moest worden.

Zo kwam het dat daags na het snoepjesfeestje Myo op de behandeltafel stond en werd nagekeken. Zijn mens had een klein plasje van Myo met een spuitje van de vloer kunnen opnemen, net genoeg om te kunnen vaststellen of daar sporen van bloed, eiwitten en andere ongewenste stofjes in zaten.
Ondertussen onderging Myo ook zijn APK, want daar was het eveneens hoog tijd voor en hij was er nu toch...

Terwijl hij getemperatuurd werd zocht Myo naar mogelijkheden om te ontsnappen (en van de tafel te springen) maar die waren er niet want zijn mens hield hem goed bij de kladden (zeg maar).

En toen Myo in de gaten had dat er van vluchten echt geen sprake kon zijn, ging hij zitten hyperventileren. Tenminste, zo noemen wij het maar, doch wij bedoelen natuurlijk dat hij met zijn bek open zat te hijgen, iets wat een kat normaal gesproken dus nooit doet tenzij hij zwaar in de problemen zit.

Ah gossie, wat had de partijleider van Hof is Vol het toch moeilijk!
De uitslag van het urine-onderzoek was negatief. Dat wil zeggen dat er geen redenen waren om aan te nemen dat Myo aan een blaasontsteking of iets dergelijks lijdt, en in het (eigenlijk te) kleine plasje dat zijn mens had meegenomen kon men onder de microscoop ook geen sporen van blaasgruis ontdekken.
Myo kon dus gewoon zijn APK-inentingen krijgen, maar voor de zekerheid ontving hij ook nog een prikje met ontstekingsremmer.

Tijdens het wachten op de uitslagen zat Myo ogenschijnlijk te slapen en druk te spinnen. Wij denken dat hij probeerde via een soort meditatie de werkelijkheid te ontvluchten.
Als een lammetje zo mak liet Myo zich ook nog even op de weegschaal zetten, en die gaf een ruime 7 kilo's aan. Nee, te licht is hij daar niet mee, maar ook niet echt te zwaar want Myo is nu eenmaal flinke jongen, en daarmee uit.

Waren we nu klaar? Neen!
Want er was namelijk nog een haarfabriek meegekomen, een heel kleintje!

Zij kreeg haar (voorlopig) laatste prikje want was precies 12 weken oud. Bovendien moesten haar oogjes nog even bekeken worden en inderdaad, de ontsteking is nog niet helemaal weg dus moet haar mens nog even doorgaan met het zalfje.


Na het betalen van een flinke rekening (maar ja, ook maar gelijk een voorraadje vlooien- en wormenspul meegenomen - en dat hakt er altijd lekker in), konden de twee Hofbewoners weer naar huis worden gebracht. In de huiskamer losgelaten moest er direct even over en weer aan de neusjes geroken worden. Ach, wat schattig toch!
Erg jammer overigens dat Myo toch blijkbaar zo'n last van stress heeft door de komst van de kleine Mickie, maar hun mens moet niet wanhopen, al zou het natuurlijk wel fijner zijn als Myo niet meer in huis plast...