Snel geïrriteerd!

De laatste dagen krijgen wij van veel mensen klachten binnen over chagrijnige, ruziemakende, zich stierlijk vervelende haarfabrieken. Wel, natuurlijk weet iedereen dat dit komt door de voortdurende nattigheid, zowel buitenshuis als (voor sommige ongelukkigen met oud huis en slechte naden of scheefliggende dakpannen, we noemen maar wat) binnenshuis. Op de redactie hebben wij gisteren zelfs even de kachel aan moeten zetten om schimmelvorming (we begonnen al wat te ruiken in badkamertje en kast) te voorkomen. Maar dit terzijde natuurlijk.

In elk geval zijn onze reporters ook niet op zijn vrolijkst en snel geïrriteerd.
Toen wij namelijk snel (voor de volgende bui) een klein stukje gingen lopen met onze drie jongste reporters, gebeurde het dat Oscar zomaar opeens bovenop de Boez dook omdat hij zich blijkbaar aan zijn vriendje ergerde. Boez had de aanval niet aan zien komen, lag met zijn kop klem tegen een stoeprandje en kon geen kant uit.

Nu hadden wij geen medelijden met Boez, want even daarvoor had hij onze oude taart (mevrouw Troy) nog zitten treiteren op de bovenverdieping (wij hoorden haar grommen en blazen) en was hij in de opening van de kamerdeur gaan liggen zodat Japekoppie (op weg naar zijn voerbakje) er niet door kon. Nu kreeg de Boez dus een koekje van eigen deeg; wie weet wat hij uitgespookt had waardoor Os zo boos geworden was, heh? Daarom ja; waarschijnlijk had hij deze afstraffing van Oscar verdiend.

Wel, op een gegeven ogenblik deed Os een paar stapjes terug (blijkbaar had hij zijn punt gemaakt) en ging de strijd verder middels vuile blikken over en weer. En daar de fotograaf helemaal geen zin had in dit negatieve gedoe en Cera al vooruit gelopen was, lieten wij de twee knaapjes achter om in hun eigen sop gaar te laten koken.

In de Kruidentuin heerste vrede. Een vlinder zat op de rugleuning van het design-bankje haar vleugels te drogen.

En Cera genoot op haar manier van de zon door de stralen met haar buikje op te vangen.
Van onze vijf reporters is Cera overigens de enige die nooit chagrijnig is of vervelend doet. Zij neemt het leven zoals het komt, geniet als er te genieten valt en gaat gewoon lekker op het grote bed liggen slapen als het buiten niet meer zo leuk is.
Wel, het zonmoment duurde helaas maar kort; wij zagen alweer een donkere lucht naderen en weten dan hoe laat het is.
En met de Katmobiel in de garage ter controle (op roest) van de benzinetank (fabrieksfoutje....), blijven we maar lekker thuis bij de kachel (!) en halen herinneringen op van vakanties van vroeger, toen de zomers nog echte zomers waren, we snorrend in de bloedhitte met open raampjes over de Franse D-wegen reden, en later (een paar tintjes donkerder) weer thuisgekomen drie keer dag de planten water moesten geven. Vanmiddag met de Os op schoot maar weer even een stukje Tour kijken dan, mevrouw Katblad?