Sprookje

Er was eens, lang, lang geleden (ja, gistermiddag nog Boez, maar in sprookjes zeg je dat anders), een arm (qua geld) maar moedig (oké, en lief zetten we er ook bij) haarfabriekventje van slechts 4 jaar oud. Hij woonde bij een boze heks in huis (ja ja, heel erg boze heks, gemeen mens ja, nu je zin?), samen met nog 4 andere haarfabrieken. Ze konden het met zijn allen best goed vinden, al hadden zij dan wel eens ruzie, maar dat ging dan om kleinigheden waar wij nu verder niet over willen uitweiden. De boze heks slikte gelukkig regelmatig pilletjes om haar boosheid in bedwang te houden en daardoor was zij soms zelfs op het aardige af (jawel Boez, dit moet er echt bij anders gaan we niet verder!), dus al bij al viel het allemaal reuze mee in het leven van het ventje. De haarfabrieken moesten echter wel heel hard werken voor de kost (veel te hard ja, belachelijk hard, zo goed?) en gingen regelmatig met zijn allen op stap om nieuws te verzamelen. De heks had namelijk een Katblad waarin zij verhaaltjes publiceerde en daar draaide zowat haar hele leven om  (maar ook daar weiden wij liever niet over uit). Ze stuurde de haarfabrieken elke dag zonder eten de straat op, en pas als zij allen terugkeerden met nieuws kregen ze een bescheiden portie brokjes (van slechte kwaliteit dus, ja). Het kleine ventje ging echter het liefst alleen op pad om voor zichzelf te ontdekken wat er in de wereld allemaal te koop was (en voor de lol inderdaad, maar dit is een sprookje en daar hoort het woord "lol" niet in, snap je?). Ook zou hij het allerliefst nog eens een mooi, meegaand prinseshaarfabriekje ontmoeten met wie hij zou kunnen trouwen en nog lang en gelukkig leven (ja, dat hoort zo in sprookjes!), dus ook naar haar ging hij op zoek (jawel, prinses hoort er echt bij!).
Zo kwam het dat hij op een dag (gisteren dus, je hebt helemaal gelijk) weer eens in zijn uppie de wijde wereld introk om op zoek te gaan naar het mooie prinsesje en eventueel andere dingetjes die hem blij zouden kunnen maken.
Na een barre tocht door donkere stegen en gevaarlijk struikgewas kwam hij eindelijk aan in een tuin die te mooi was om waar te zijn. De zon liet haar stralen vallen op de prachtigste bloemen in allerlei kleuren, de bijtjes en vlinders vlogen tevreden van kelk naar kelk, in de vijver sprongen visjes vrolijk boven het water uit (nee, dat is inderdaad niet helemaal waar want er zitten geen visjes in die teil, maar als je een sprookje vertelt mag je daar best ruim bij fantaseren zodat het nog mooier wordt, ja? En nou effe je kwebbel houden Boez, anders gaat het allemaal veel te lang duren....).
Toen het kleine ventje bij de vijver arriveerde om de visjes van dichtbij te bestuderen, zag hij opeens een grote kikker zitten. Het was een prachtige kikker (ook niet waar nee, maar dat doet er niet toe) en het kleine ventje bedacht opeens dat deze kikker misschien wel een betoverd prinsesje was, want die komen wel meer voor in sprookjes, en als je ze zo'n kikker kust zou ie zomaar weer terug kunnen veranderen in een lief, mooi prinsesje. En omdat het haarfabriekventje in het diepst van zijn hart het meest verlangde naar een mooi poezenprinsesje (jawel Boez, we doen gewoon alsof, weet je nog?), moest hij nu zijn kans benutten en de kikker een zoentje geven.

Terwijl het ventje dichterbij kwam, kwaakte de kikker om hem te verwelkomen (jawel, dat kwam inderdaad doordat de fotograaf langs de sensor liep maar dat hoeven de mensen niet te weten want dit is een sprohookjeheh!) en het mooie, lieve ventje  besloot het erop te wagen en gaf de kikker heel voorzichtig een kus op zijn bek.
(Ja Boez, we zagen heus wel dat je alleen maar aan het zogenaamde beest snuffelde omdat er dat rare geluid uit was gekomen, maar op de foto lijkt het net of je hem een kus gaf. Ja, toen liep je heel hard weg omdat je vond dat ie uit z'n bek stonk en omdat je liever met Os ging spelen. Ja, want die was verderop aan het klooien, inderdaad. Nou heb je dus dit hele sprookje om zeep geholpen en het heeft nu geen zin meer om het af te maken. Je houdt niet van sprookjes? En dat zeg je nu pas? Heeft mevrouw Katblad dit dus allemaal voor niets zitten verzinnen? Oh, van die boze heks klopt dus volgens jou wel. En ook dat je een mooi, lief ventje bent. Wel, dat laatste vinden wij te gewoontjes en saai en daarom wilden we voor de verandering eens een sprookje vertellen. Nee, mevrouw K. heeft nu geen zin meer om het af te maken. Nee, die prinses gaat er nu inderdaad definitief niet komen, maar dat is je eigen stomme schuld. Je hoeft geen prinses? Je hebt Oscar al? En Cera? Wel, dat is erg lief van je. Ja, ga nu maar weer lekker met Os buiten spelen en klooien en zooien. Eerst nog een snoepie? Nou, vooruit dan maar...