Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zaterdag 7 juli 2012

Ongediertebestrijding

Jawel, vandaag was weer vlooiensmurrie-dag. En al ben je reporter, ook jij moet eraan geloven want een redactie vol springbeestjes heeft mevrouw K. liever niet.
Mevrouw Troy had (heel gelaten) twee dagen terug al haar pipetje in ontvangst genomen, vandaag waren de vier anderen de klos.
Oscar hadden wij tijdens het brokjes eten bediend; hij had het niet eens in de gaten want was met al zijn aandacht gericht op het uitzoeken van de smakelijkste exemplaren. Maar natuurlijk ging hij vervolgens wel lekker in de aarde en andere prut/vuil/ellende liggen rollen, met een zeer gore plek als resultaat.

De Boez hadden wij bij verrassing bij zijn kladden gepakt, en hij maakte dus wel een hoop stampij tijdens het leegknijpen van 't pipet in zijn nek. Na een flinke gilpartij en veel verzet (doch helaas want in de houdgreep), ging hij tenslotte met zijn portie Bayer Advantage in zijn kraag chagrijnig de hort op.
Na ruim een halve dag niks meer van hem gezien te hebben ging mevrouw K. maar eens naar het ventje op zoek, met assistentie natuurlijk van Cera en de Os. Cera had overigens ook niet moeilijk gedaan bij haar pipet, want zij is gewoon een brave meid en snapt de noodzaak ervan. Bovendien hadden wij haar wijsgemaakt dat het Anais Anais was, en ze geloofde dat blijkbaar.
In de Kruiden riep Mevrouw K. zich eerst schor, maar het Boezelmannetje kwam niet tevoorschijn. Zat hij dan misschien ergens op het dak? Of was hij naar de Hoftuin gegaan? Misschien lag hij wel onder het grote bed te kniezen of was hij bezig in onze klerenkast de jasjes en blouses van mevrouw K. te besmeuren?


Doch, na drie rondjes in volstrekt stilzwijgen sluipen om het centrum van de Kruidentuin heen, hoorde mevrouw K. opeens wat geritsel. Het kwam tussen de lavaplantstengels vandaan. Ze (K. dus) stond op vele meters (10?) afstand en gebruikte de zoom van de camera. En jawel, daar zag ze hem, daar had het gozertje zich dus verstopt.






Mevrouw K. liep vervolgens naar het Maggie-bos toe, en toen bleek dat onze reporter en speurneus Cera het ventje allang had gevonden. Ze lag reeds een tijdje op het mens te wachten en vroeg zich af waarom wij niet eerder die kant uit waren gekomen; het was namelijk voor haar zo duidelijk als wat dat Boez daar zat; kwestie van goed ruiken, kijken en luisteren.
Foutje, mevrouw K.! U weet toch zo langzamerhand wel dat uw eigen reporters beter kunnen zoeken dan uzelf? Nou dan!

Boez bleek nog steeds bezig te zijn met het weglikken van de Bayer-plek, zeg maar. Onbegonnen werk natuurlijk, want geen enkele haarfabriek kan bij dat ene kleine plekje in zijn nek komen, noch met pootjes, noch met tongetje. Vandaar ook dat de Boez zich erg gefrustreerd voelde en van huis was weggegaan om zich hier te verstoppen.
Alleen was hij er niets mee opgeschoten.






En zo te zien was hij ook niet op het idee gekomen om ergens in de aarde of het zand te gaan rollen, zoals de Os altijd pleegt te doen en had gedaan. Niet dat je daar wat mee opschiet, maar dan heb je tenminste nog het gevoel dat je je punt hebt gemaakt of iets dergelijks.










Wel Boez, we hebben je nu ontdekt dus je kunt net zo goed met ons naar huis gaan, vind je niet?

Nee, de Boez vond van niet. Hij stootte nog een paar afschuwelijke keelgeluiden uit om zijn ongenoegen kenbaar te maken, en weigerde afscheid te nemen van de Maggiplant, zelfs nadat mevrouw K. hem snoepjes had beloofd.

Mevrouw K. is trouwens erg opgelucht over het feit dat alle reporters weer voor minstens een maand vlooienvrij zullen zijn of blijven.
Zij heeft overigens van de dierenarts vernomen dat er een nieuw vlooienbandje op de markt is gekomen dat 8 maanden lang werkt, en dat ook nog eens korte metten maakt met teken en mijten. Doch, lieve lezers, mijten schijnen in de stad niet voor te komen, teken werden ook nog niet gesignaleerd in de binnenstad maar wij kennen wel verhalen over haarfabrieken die met hun bandje ergens aan een boomtak bleven hangen (met zeer ernstige gevolgen). Dus wat is wijsheid, heh? Daarom een vraag aan alle stadsmensen die stadskatten mogen verzorgen: Heeft u (en uw haarfabriek) ervaringen gehad met teken in de stad? Of met deze nieuwe bandjes? Wij zijn zeer benieuwd...

6 opmerkingen:

Wad Woord en Wol zei

Beste mevrouw Katblad, ik woon dan wel niet in de stad, maar heb wel veel nare verhalen gehoord over de halsbandjes. Blijven hangen en zo :-(
Zelf heb ik 1x meegemaakt dat een poes thuiskwam met zo'n bandje in de bek, over de onderkaak. Paniek dus. En 1x dat een (andere) poes met haar voorpoot door het bandje zat, ook niet leuk. U begrijpt dat ik niet zo'n voorstander van bandjes ben.
Maar volgens mij zijn er toch ook pipetjes die langer dan een maand meegaan, of vergis ik me nu?
Succes met keuzes maken.

Daily stuff and more.. zei

Net als in de vorige reactie heb ik meegemaakt dat mijn kat ooit met het vlooienbandje in zijn bek zat. Een verschikkelijk drama om hem ervan te bevrijden, gelukt maar sindsdien gebruik ik geen bandjes meer.
Het toedienen van de druppels is als een strategisch spel maar heeft nog steeds mijn voorkeur.
Helaas heb ik wel teken gesignaleerd en er pas nog een bij de "gast aan tafel" poes verwijderd.

katja zei

Wat betreft teken in de stad: bij katten die in tuinen lopen in de in de omgeving van de Vijf Meilaan (te Leiden dus) komen regelmatig teken voor. Dit is natuurlijk niet de binnenstad, maar toch niet erg ver van het centrum vandaan.
Wat betreft de nieuwe bandjes: ik zou ook erg bang zijn voor verwurging/ophanging. In de productinformatie van de nieuwe Seresto banden staat wel "Verder is de band ontworpen om gevaar voor verstikking/verwurging te voorkomen. Mocht uw kat vast komen te zitten, dan zal de gesp op tijd loskomen. Er is tevens een breekpunt in de band aangebracht voor extra veiligheid"
Maar of ik daarop zou durven vertrouwen.Tot nu toe laat ik Rissa niet naar buiten vanwege haar voedselallergie, dus hoef ik nog niet over dit dilemma na te denken.
Hier meer info over de bandjes: http://www.companion.bayer.nl/nl/overzicht-producten1/detail/seresto

Ma Tok zei

Het zou ideaal zijn als er pipetten waren die lang werken. Een gat in de markt?

Hans zei

Ik heb met Ceesje de zelfde ervaringen met halsbanden gehad. Ze haatte ze en ik heb er eentje zelfs terug gevonden in de winter, toen de tuin helemaal kaal was!

Mona zei

Wat is er dan waar van dat de katten met een vlooienbandje om dag en nacht constant daardoor met chronische hoofdpijn moeten rondlopen ?