Het is toevallig zo dat ik pas weer heb herondekt dat een stoel aan of onder onze grote tafel nog niet zo'n gekke plek is om op te gaan rusten, en dan vooral als we bezoek hebben van een bekende.
Ik laat mij over het algemeen namelijk niet zomaar uitgebreid aaien omdat ik het daar te druk voor heb, maar als er wat aan het weer mankeert (zoals de laatste tijd: regen, wind, kortom hondenweer), en ik mijn werkzaamheden buiten toch niet kan uitvoeren, is zo'n stoel geen gek alternatief.
Overigens, het schijnt niet onaangenaam te zijn mij te aaien gezien de lieve woordjes die me toegefluisterd worden en de tijd die men voor mij uittrekt. En daarnaast is het natuurlijk ook zo dat ik het gewoon verdien. En daar laat ik het voor dit moment even bij.
3 opmerkingen:
Zo is het Boez!
Helemaal mee eens, lekker ding.
Met dat blafbeestenweer loop je buiten ook geen Nagelkruidkleefzaadjes op en zo mispoes je natuurlijk ook, als ze eenmaal uitgekleefd zijn, die kleefzaadjes, de zachte strelingen mis van de borstel van Mevr. Katblad. Wat een flutzomer.
Een reactie posten