Normaal gesproken ben ik niet zo bezitterig, maar als mevrouw hoe-heet-ze ook alweer weer eens langskomt met één van haar speciale, zelfgemaakte nepeta-kussentjes en dan ook nog zegt dat het een verjaarscadeautje voor mij is, dan hoor je mij niet klagen en beschouw ik dat kussentje onmiddellijk als onderdeel mijn PSU (persoonlijke standaard uitrusting). Natuurlijk, als de nieuwigheid eraf is wil ik het best een keer voor een korte periode afgeven aan mijn zoon (die hier ook nog schijnt te wonen) of aan één van andere inwonende haarfabrieken van wie ik de namen op dit moment even kwijt ben, maar daar is nu nog geen sprake van dus ga ik daar ook niet over in discussie, zelfs niet met u, mevrouw eh...... dinges.
Inderdaad, mijn geheugen laat me op het ogenblik even in de steek maar dat stoort mij waarschijnlijk minder dan u. En als u mij nu even met rust kunt laten zodat ik in alle stilte en naar volle tevredenheid van mijn cadeautje kan genieten, zou ik dat zeer op prijs stellen. Iedereen buiten? Doet u ramen en deuren dan even dicht? Ja, vanwege de tocht inderdaad.
5 opmerkingen:
Goed om te zien dat mevrouw Troy de echt belangrijke dingen nog wel weet.
Wat ze gelijk heeft! You go Granny !!!
"Aaaah, die heerlijke kussentjes! Begin juni gekegen van mijn Mens en nu nog steeds vurrukkulluk om mee te koetelen! Een dikke nepeta-knuffel van mij, Binkie, voor Granny Troy!"
Wat een mooi cadeautje van mevrouw uhh...??? En wat fijn dat mevrouw T. Troy er zo blij mee is.
Ja, de kussentjes en balletjes zijn hier ook nog steeds favoriet hoor. Maak maar een hele berg voor de volgende rommelmarkt hoor Katja!
Een reactie posten