Boez weer in opleiding (2)

Gelukkig was de Boez (na enig aarzelen weliswaar) achter Oscar en de cursusleidster aangelopen en deed erg goed zijn best bij het verkennen van de Parallelstraat. Diverse fietsen werden door hem onderzocht (en dan vooral natuurlijk de tassen) en hij lette goed op wanneer Os hem liet zien hoe je die inspecties het beste kunt aanpakken en waar je allemaal moet ruiken en hoe je vervolgens de verkregen informatie verwerkt.
Voor Fietsencontrole kreeg de Boez tenslotte een mooie 7 en voor Inzet en Concentratie tot onze verbazing een prachtige 9. Zie je wel Boez, je kunt het dus best wel!
Als hij het nu maar zou kunnen volhouden, heh? Ja, want we waren nog niet eens op de helft van deze les...

De fotograaf nam nog even snel een kiekje van dit schattige huisje, maar dat terzijde.

Echter, hier kwam de eerste echte tegenslag. Opeens leek het namelijk alsof de Boez door een bij gestoken was of dat de duvel hem op de staart was gesprongen (zeg maar). We waren  net ter hoogte van de Steeg van Storm, moesten het tweede deel van de Parallelstraat nog verkennen, maar hij (Boez) begon opeens te rennen alsof zijn leven ervan af hing. Oscar probeerde hem nog tegen te houden, maar Boez wist langs zijn vriend heen te komen en spurtte de hoek om, de Steeg in...
Wij meenden de cursusleidster te horen vloeken...

Binnen een mum was Boez aan het eind van de Steeg en begon daar wat te rommelen tussen een paar plantenpotten (links, achter de klimplant).
Omdat we niet wisten wat hem nu precies bezielde en erop rekenden dat hij weer spoedig bij zinnen zou komen, besloten we op hem te wachten.

Nou Os, het is wat met dat gekke vriendje van je, heh?
En zo keuvelden we nog wat door met onze Verkenner A totdat we moesten vaststellen dat het wachten op Boez toch wel erg lang ging duren. Te lang dus, inderdaad.
Er zat niets anders op, we moesten de Steeg door en gaan kijken wat het ventje daar allemaal aan het uitspoken was.

Pas toen we de Boez een stukje voorbij waren gelopen zagen we waar hij mee bezig was: het begraven van een flinke, slappe berg narigheid. Ach, het ventje was dus helemaal niet door een bij gestoken en werd niet door de duvel nagezeten, hij had een aanval van darmkrampjes gekregen en had snel "een kattenbak" opgezocht!
Nou. Het was er in elk geval allemaal uitgekomen en aan die plantenbak viel toch geen eer te behalen, heh Boez?
Ben je nu een beetje opgelucht?

Jawel, Boez was dermate opgelucht dat hij zijn vriendje (die nu aan het eind van de Steeg lag te wachten) pardoes om zijn nek viel.

Oscar was verrast, maar niet aangenaam. Hij liet de Boez eerst even zijn gang gaan, maar daarna vond hij het wel weer welletjes; er moest immers nog wat serieus verkenwerk gebeuren en dat is er geen tijd voor stoeipartijtjes.

Sommige mensen vragen ons wel eens: spelen Boez en Os nu nog even vaak als vroeger, toen Os nog verderop woonde, met elkaar? Want we zien in het Katblad de laatste tijd niet zoveel foto's meer van stoeiende reporters!
Wel, wij kunnen daarop antwoorden dat dit stel inderdaad in die zin niet meer zo speels is als bijvoorbeeld vorige zomer; maar het zijn ook geen kittens meer, heh? Eigenlijk is de Boez degene die nog het meest behoefte heeft aan kleine, speelse schermutselingen (zoals op de foto's hiernaast), maar Os is erg serieus en volwassen geworden en maakt liever verkenningsrondjes in de buurt of is bezig met zijn recordpogingen en dergelijke. Hij is ook meestal degene die (nadat hij de Boez even zijn gang heeft laten gaan) als eerste een eind maakt aan de stoeipartijtjes. We denken daardoor ook altijd dat de Boez de jongste is van de twee, maar komt alleen maar door zijn kinderlijk gedrag want de Os is dus eigenlijk de Benjamin bij ons Katblad. Nee, zou je inderdaad niet zeggen, maar we hebben het ook over slechts een paar dagen verschil in leeftijd.
Wel fotograaf, de cursusleidster wil graag verder met de les want ze vindt dat ze nu haar tijd staat te verdoen. Gaan we?

Er was helaas geen tijd meer om terug te gaan naar de Parallelstraat en daarom staken we de straat over om naar de Hoftuin te gaan. Het doel was om eerst, voor de Hoftuinverkenning, een kleine inspectie in Iwan's straat uit te voeren, dus moesten we beide Poorten door.

Doch toen we in Iwan's straat arriveerden zagen we dat de Boez wederom ergens was afgehaakt; hij was in ieder geval niet met ons meegekomen. Oscar wilde zijn vriend nog wel een kans geven en ging geduldig zitten wachten onder een wielhuis, maar de cursusleidster had er tabak van. Ze verklaarde de les voor beëindigd en zei dat ze haar trein moest halen (of zoiets). En zo kwam het dat de inspectie van deze straat niet doorging en de fotograaf en Oscar weer terugliepen naar de Hoftuin terwijl de cursusleidster haastig uit zicht verdween.

In de Poort kwamen we de Boez nog tegen, en we moesten hem vertellen dat de cursusleidster was vertrokken en het niet meer nodig was om naar Iwan's straat te gaan. Nee, je bent steeds te laat Boez, daar moet je toch wat aan doen anders krijg je dat diploma nooit en blijf je de rest van je leven een ongeschoold nep-reportertje!

Of de cursusleidster nu nog bereid is een paar keer terug te komen en ervoor te zorgen dat Boez zijn opleiding kan voltooien, weten wij niet. Misschien zullen wij dan eerst een mooi bedragje aan haar moeten overmaken en haar erop wijzen dat de Boez tot nu toe een paar prachtige cijfers heeft behaald. Misschien kunnen we haar zelfs overhalen tot het uitreiken van een aantal deelcertificaten zodat de Boez in kleine, voor hem beter behapbare  (kortere) lessen de rest van de vakken kan doen? We wachten het af en hopen er maar het beste van.