Het begon ermee dat hij aan mevrouw K.'s notitieschriftje zat te knabbelen. Op deze foto leek het nog onschuldig, maar toen moest K. de camera wegleggen omdat Boez zijn tanden erin zette. En dat terwijl in dit schriftje heel belangrijke notities staan. Erg belangrijk, ja.
En erg stout inderdaad.
Maar er volgde nog meer aan stoutigheden.
Ja, met zijn snuit tussen de bloemstengels wroeten dus.
Ook dat vond K. niet zo fijn, dus riep ze: MAG NIET, BOEZ!
Maar Boez was nog niet klaar.
Hij trok weliswaar zijn snuit uit de vaas maar begon vervolgens aan de bloemen te ruiken. Dat was minder erg, doch toen hij uitgeroken was zette hij zijn tanden in de bloemen. "Weet je wel wat die paar lullige stengeltjes hebben gekost!", riep K. nog. Maar de stoute haarfabriek kon dat toch niks schelen. K. moest hem toen van de tafel jagen.
Teruggekomen van een stukkie lopen (reportersrondje) sloeg Boez weer aan het klieren. Eerst het vloerkleed anders neerleggen, toen er speeltjes onder verstoppen. En dat ging niet zonder kabaal.
Op deze foto neemt hij net even pauze. Doet net alsof hij iets ziet, maar er was niks te zien.
Het was duidelijk dat hij min of meer bezeten was door iets.
In elk geval had hij geen rust in zijn donder en was steeds op zoek naar nieuwe stoutigheid. Om te doen, dus.
Even later kwam Oscar binnen. Gewoon even voor een brokje, want hij werkt wel de hele dag hard (voor het Katblad) en moest even een hapje nemen voor nieuwe energie.
Wel, Os kreeg nauwelijks de kans want de Boez dook bovenop hem en nam hem in de houdgreep. Het werd vechten en de plukken vacht vlogen in het rond. Ook dit vond K. niet zo gezellig.
Toen Os weer naar buiten was gevlucht kwam de ongelukkige Cera binnen. Zij zag al gelijk die stoute blik van de Boez en begon te miepen. Of schelden, zo u wilt. Maar dat hielp haar niet, want de Boez mepte haar toch.
Dus Cera ging weer.
Toen was mevrouw Troy het slachtoffer. Toen ze niets vermoedend de trap af kwam, zat Boez haar om de hoek van de kamer op te wachten. De arme, oude dame met Katzheimer zag die twee grote ogen van de Boez en vluchtte direct weer naar boven. Boez wilde haar achterna maar K. greep hem bij zijn kladden en gooide hem de deur uit. Gelukkig bleef de Boez toen even een poosje weg en kon K. rustig aan het werk achter haar laptop.
Maar plots was hij daar weer. Eerst hadden wij nog niets in de gaten. We wilden hem later een snoepje geven en hadden het doosje alvast klaar gezet op het aanrecht. Maar Boez had het doosje al zien staan, en toen we het hoorde vallen was het natuurlijk al te laat.
Zelfbediening dus.
Snel begon K. de snoepies te verzamelen, maar er lagen er nog genoeg onder de keukenkastjes waar K. niet zo snel bij kon. En die vrat de Boez dus ook nog op.
Zoveel stoutigheid op één dag?
Ja, de Boez kan dat, deed dat. Niet zo vaak eerder gebeurd, maar dit was echt wel zijn ADHD-dag. Ben je mooi klaar mee, met zo'n reporter.
7 opmerkingen:
.....en u weet zeker dat dit geen naweeën van de Roundup zijn? ;-)
Een tikje paranoïde zijn we ondertussen wel geworden!
Heeft u al getekend?
Ik vind stoute Boez extra leuk.
Zou het zijn eerste midlifecrisis zijn (nog 8 te gaan) of z'n tweede puberteit? U bent er inderdaad mooi klaar mee.
Maar hij zorgt ondertussen wel weer voor een mooi krantenartikel ...
Verveling?
Is het buiten niet spannend genoeg of te koud? Levert wel weer leuk katblad nieuws. Elk nadeel heb z'n voordeel.
Pas op hoor met die bloemen en the Boez.
Daar zitten gevaarlijke pesticiden op. Bij gebrek aan beter heb ik een keer in een vlaag van verstandsverbijstering de rozen, gekocht bij de Blauwe Heijn (groen en duurzaam ha ha) aan mijn wandelende takken gevoerd. Die eten n.l. rozeblaren, klimop enz.
Alle ca. 50, waaronder veel jonkies, morsdood. Trillend en bevend proces was dat (werkt langzaam op de zenuwen).
Een reactie posten