Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zaterdag 3 november 2012

Wat was eigenlijk de werkelijke oorzaak van die blaren?

http://hetleidschkatblad.blogspot.nl/2010/06/opgezwollen-kussentjes.html

Weet u nog? En voor wie toen nog niet ons LKB las, kijk maar even snel.
Want mevrouw Katblad is haar archief door gaan spitten en heeft wat feiten op een rijtje gezet.

Op 1 juni 2010 was er nog niets aan de hand. Qua ziektes en onkruidbestrijding dan, heh?
Hier ziet u Japekoppie gezond door de Kruidentuin sjokken. Let op: onder het bankje (achter Japekop) ziet u nog het groen van het onkruid. Er was dus toen nog niet gespoten met Roundup.
Fijn dat er in ons archief data bij de foto's staan; niemand kan beweren dat wij sjoemelden.
Maar laten we naar de volgende foto gaan, anders snapt u niet waar dit verhaal over gaat.


Deze foto werd genomen op de hoek van de Katbladstraat. Wat de Boez daar aan het doen was is minder belangrijk, daarover kunt u lezen als u wilt, maar dat moet u terug naar 12 juni 2010. Nu hebben we iets belangrijkers te melden, en dat is dat u hier duidelijk kunt zien dat het onkruid aan het verkleuren is.
Bij de paaltjes en de gevels aan de overkant van de straat ziet u hoe alle kruidjes een gele kleur hebben gekregen. Wij hebben niet gemanipuleerd met kleuren, hier is niet aan fotoshoppen gedaan; dit even voor de goede orde.
Goed. Het was dus 12 juni 2010, en zo te zien was nog niet al te lang daarvoor het onkruid met gif bewerkt.
We gaan door naar de 17e juni van hetzelfde jaar.


Mevrouw Troy bezoekt regelmatig haar favoriete grasplekje (onder het bankje in de Kruidentuin), maar het gras is daar morsdood.
Ze heeft al een poosje last van haar pootzooltjes, en wij hopen alsmaar dat het weer snel over zal gaan. Maar dat gebeurt niet. Ze heeft erge last en loopt moeilijk.















De anders zulke mooie, roze voetzooltjes van onze oude dame (toen 16 jaar) gaan er steeds slechter uitzien, worden roder, blijven alsmaar dikker worden.
Het lijkt of ze blaren heeft, een verbrande huid met daaronder kussentjes van vocht.









Op dezelfde dag (17 juni 2010) maken wij deze foto. Al het onkruid op de paden van de Kruidentuin is weggeschroeid, uitgedroogd.

Nota bene: het weer was niet dusdanig (heet en/of droog) dat het onkruid/gras daardoor was verpieterd. Wij hebben foto's van andere plekken in de buurt waar de graspolletjes en onkruidjes er fris groen bijstaan.

Het gaat niet goed met Troy's pootjes dus besluiten we met haar naar de dierenarts te gaan.

Middels de link (helemaal bovenaan) kunt u het hele bericht lezen over dit dierenartsbezoek. Dat was op 18 juni 2010.
De dierenarts had dit pootverschijnsel nog niet vaak gezien, de laatste keer (iets vergelijkbaars) was vele jaren geleden. Hij gokte op een allergie.... Het leek alsof Troy blaren onder haar poten had.
Wij hadden echter geen nieuw (ander) kattenbakgrit, geen andere schoonmaakmiddelen in huis en konden ook niks anders verzinnen wat opeens irritatie van haar huid had kunnen veroorzaken. Trouwens, haar voorpootjes waren er slechter aan toe dan haar achterpootjes, en ook dat was een beetje vreemd.
Later vonden wij op internet een mogelijke verklaring: het zou Plasmacellulaire Pododermatitis kunnen zijn, een aandoening waarvan de oorzaak niet bekend is, mogelijk ontstaan in correlatie met FIV. Echter, onze dierenarts geloofde niet dat Tokkie Troy zou lijden aan FIV, er waren geen redenen om dat aan te nemen en dus vond hij een verder onderzoek ook niet nodig. Bovendien zette het herstel zich in. Troy kreeg antibiotica en een soort prednison, en haar pootjes herstelden langzaam maar zeker.
Destijds hebben we ons suf gepiekerd over wat de oorzaak kon zijn van de blaren onder haar pootjes. We hebben zelfs nog heel even gedacht aan het gespoten onkruidgif (mevrouw Katblad heeft het nog genoemd toen ze bij de dierenarts was), maar op dat moment kon niemand zich voorstellen dat dat de oorzaak was, immers, anders zou dat gif toch niet zomaar overal worden gebruikt, toch?
Nu zijn we daar anders over gaan denken.
Toen mevrouw K. zich vanmiddag realiseerde dat die ernstige aandoening van die poezelige pootjes van de oude dame indertijd mogelijk veroorzaakt kon zijn door het kwakkeloos rondsproeien van dit onkruidgif, stond haar hart bijna even stil en kreeg ze kramp in haar buik. Dit was te erg om waar te zijn.

Natuurlijk, we kunnen niks bewijzen.
De foto's bewijzen echter wel dat er onkruid werd platgespoten in de Katbladbuurt, net voor 12 juni 2010. U heeft de foto's gezien waarop het onkruid eerst verkleurde, later dood was.
Dat mevrouw Troy daarop last kreeg van blaren en zwellingen onder haar pootjes achten wij ook bewezen, we hebben de data zwart op wit.
Voor haar plotselinge aandoening (ook nooit meer teruggekeerd), is nooit een aannemelijke verklaring gevonden.
Dus beste mensen, haarfabriekliefhebbers, er zijn teveel toevalligheden door ons geconstateerd deze laatste dagen.
Wij zetten ons onderzoek voort en proberen te achterhalen of er eveneens verband is tussen meerdere "ziektegevallen" bij onze haarfabrieken en het gebruik van Roundup in onze buurt. Het is namelijk wel eerder gebeurt dat alle vijf haarfabrieken plots tegelijk aan de diarree en het braken sloegen. Een virus? We geloven daar echt niet meer in. Na 40 jaar verzorging van meerdere haarfabrieken zonder dat soort ongein, komt voor mevrouw K. dat zogenaamde virus toch nu wel opvallend vaak (tweejaarlijks!) om de hoek kijken...

Wordt vervolgd.

3 opmerkingen:

Max zei

Doet mij allemaal denken aan die laffe chemisch zenuwgifaanval van weilen president Saddam Hoessein op de onschuldige bugers in Halabja in 1988 in Koerdisch Irak.
Dat onschuldige poesjes strontziek worden van onodige giflozing van die gele mannetjes,lijkt daarop als twee druppels Roud Up.
We hebben in deze dan ook meer aan onze Tanja Nijmeijer dan die gare Miss Marpels. Heeft iemand haar e-mail adres, van Tanja ?

katja zei

Getverdemme, het is toch verschrikkelijk als dit zo zou zijn (waar het wel op lijkt) en dat je niks kan bewijzen. Wie weet krijgen in heel Nederland (en op de hele wereld trouwens) die beesten wel die 'onverklaarbare pododermatitis' door Roundup... Maar ja, je kan het kwalijk uit gaan testen...

Fritz zei

Er is wel degelijk wat te bewijzen.
Daar wordt ook aan gewerkt.
Voor een vorige voute spuitbeurt heb ik een klacht ingediend bij B & W en heeft het Hoogheemraadschap op mijn aanwijzing strafvervolging bij de Vwa ingesteld (te dicht bij waterkant gesproeid).
In deze casus is vlak na het zinloze wilde westen spuitballet
in de Katbladbuurt even later in een convenantstraat toch gespoten.
Is het een idee om naar aanleiding van de gebeurtenissen met de Kempharen een aanklacht in te dienen wegens zware dierenmishandeling ?