Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

woensdag 28 november 2012

Japekop's klachten blijven raadselachtig

Omdat Japekoppie alweer een dikke anderhalve week geleden aan het sukkelen was geslagen, besloten wij met hem naar de dierenarts te gaan. Het begon met diarree en braken (slijmerige substantie met schuim, alsof hij van de dreft had gesnoept), maar ook hoesten en keelpijn. Dat laatste merkten we doordat Japekop zijn pilletjes niet meer wilde slikken en een hoestbui kreeg als we hem over zijn keeltje streken. En hij zat steeds ineengedoken, likte alsmaar zijn lippen af en moest voortdurend slikken, verloor bovendien zijn eetlust en liep weg van zijn portie Gourmet (tot grote vreugde trouwens van zijn moeder mevrouw Troy, die wel vijf porties lust).
We waren al gestopt met de afbouw van de prednoral, maar toen hij niet opknapte nadat hij weer zijn oude dosis kreeg, gingen bij ons de alarmbellen rinkelen.

Toen we het mandje hadden klaargezet wist J. wat er komen zou. Mevrouw Katblad moest dus een list verzinnen, anders zouden we hem niet kunnen meekrijgen. Wetende dat Japekop dol is op runderlapjes, gingen we naar de buurtsuper en kochten een kilootje. Niet allemaal voor hem natuurlijk, maar wel kleine fliebertjes om hem te lokken.
Vlak voor vertrek namen wij het vlees uit de verpakking en begonnen het op het aanrecht in stukjes te snijden. Liever hadden we de lapjes in zijn geheel gebakken en daarna gestoofd, maar nu moesten we de aandacht van onze grote Verkenner A trekken, en dit was de beste manier.
En jawel, zodra er gesneden werd hoorden wij een schor geluidje naast ons op de keukenvloer: Japekop kwam zich melden. Wij beloofden hem een fliebertje of wat, maar dan moest hij nog wel even wachten want het was nog iets te vroeg om hem in de mand te proppen.
Alras kwamen er meer haarfabrieken de keuken in! Natuurlijk ma Tokkie Troy, maar ook Oscar en de Boez hadden belangstelling voor het rode vlees. Zo werd het nog even heel gezellig in de keuken!

K. sneed fliebers af en deelde ze uit. Boez speelde slechts met zijn stukjes vlees maar at ze niet op. Oscar en mevrouw T. wisten er wel raad mee, maar ook Japekoppie werkte wat fliebers weg, ondanks zijn misselijkheid en keelpijn!
En toen was het moment daar. Op een onbewaakt ogenblik pakte K. haar zieke haarfabriek op en wist hem snel in de reismand te stoppen. Mevrouw Troy (die ondanks haar Katzheimer ook niet achterlijk is) zag het gebeuren en vluchtte direct naar de bovenverdieping. De Boez en Oscar echter waren niet gealarmeerd en sprongen ondertussen op het aanrecht om het vlees dat er nog lag te "onderzoeken". Afijn, er moest dus nog even flink opgetreden worden door K., maar tenslotte kon ze met Japekoppie vertrekken naar de dierenarts.
We waren precies op tijd voor onze afspraak...
Tja, rare klachten weer, heh? Japekop had geen koorts. Omdat het al een tijdje zo goed met hem was gegaan was zijn gewicht heel acceptabel (4.7 kilo), maar die diarree, dat braken, die rode keel....
Weer kon geen duidelijke diagnose worden gesteld. Geen bewijs dat er van vergiftiging sprake was, maar wel heel goed mogelijk; het zou een hoop kunnen verklaren. De dierenarts kon niks anders dan aan symptoom bestrijding doen, dat wil zeggen dat Japekop injecties kreeg met anti-bacteriële werking, pijnstiller, en hormoonpreparaat. In zijn dossier werd gezet: "Vermoedelijk weer verschijnselen van vergiftiging".
Thuisgekomen voelde J. zich alweer een stuk beter; hij nam van Magiz een aantal snoepjes in ontvangst en dook daarna in zijn bakje met brokjes. Voor K. een pak van het hart, maar dat zal iedereen wel begrijpen...
NB: Met buurkat Ollie (10 dagen geleden ook aan de diarree en niet willen eten) gaat het ook weer stukken beter. Charli (ook aan het braken) wordt nog even in de gaten gehouden.

2 opmerkingen:

Simon zei

Dat is zeker echt voortschreidend inzicht, dat die dierenarts "Vermoedelijk gif" in het dossier krast.

Annemieke zei

Arme Japie en Ollie en Charlie. Beterschap!