Geluk in heel kleine dingen....

Omdat onze beide nieuwe noodvoorzieningen (na geïnspecteerd te zijn door bijna alle langskomende haarfabrieken) niet werden gebruikt, hebben wij moeten concluderen dat er blijkbaar geen behoefte was aan een Bungalette en Schuilhut, of dat ze niet voldeden aan de eisen van de katten.
Wel, we hebben vervolgens besloten om de Bungalette in de Schuilhut te zetten, en door deze samenvoeging is een bouwwerkje ontstaan dat uiterst comfortabel is, gegarandeerd droog en dus wellicht meer naar de zin van de haarfabrieken.
Mocht dat laatste het geval zijn, zullen wij een nieuwe naam verzinnen voor dit nood-onderkomen.

En omdat mevrouw Katblad toch al bezig was geweest met het verplaatsen van plantenpotten en merkte dat dat gesjouw goed was om haar agressie kwijt te raken (lees hierover in vorig bericht), ging zij maar even door met het reorganiseren van de Geveltuin van de redactie.
Ja, één en ander luistert nauw bij het maken van een compositie: hoogte en kleur moeten afgewisseld worden zonder dat daardoor een chaos ontstaat. Het duurde daardoor wel even voordat alles naar het zin van mevrouw K. was.

Ook hebben wij weer een stoel teruggezet bij het Poezenloket omdat mevrouw Troy daarom had gevraagd. Wij waren eerst wat huiverig om de stoel zo dichtbij het vers geschilderde kozijn te plaatsen, maar rekenen er maar op dat deze niet tegen het hout aan valt of tikt bij een eventuele ruzie tussen haarfabrieken, of een wilde achtervolging.
Belangrijk is dat mevrouw Troy alweer een paar Loketdienstjes heeft gedraaid en zodoende helemaal in haar element was.
Wij kijken trouwens nog wel steeds uit naar een stoel die beter bij het geheel past, niet zo nadrukkelijk aanwezig staat te zijn en dus wat meer opgaat in het geheel qua vorm en kleur.

Toen later de bui losbarstte, meldde de Boez zich als vrijwilliger om de luxe Schuilhut uit te testen.
Blijkbaar had hij geen behoefte om in de inpandige Bungalette te kruipen maar bleef hij liever in de ingang van de Hut zitten.

Zo te zien had de Boez het prima naar zijn zin. Vanuit de Schuilhut kon hij niet alleen het Poezenloket in de gaten houden, maar ook het stuk straat dat tussen de redactie en het huis van Oscar ligt, en voor hem is dat natuurlijk erg belangrijk.
Echter, na een minuut of tien wachten (de regen hield maar niet op) besloot onze jonge reporter dat zijn test lang genoeg had geduurd en kwam hij naar binnen.
Daar ging hij op een stoel onder de eettafel liggen en kwam er zo achter dat zijn vriend Oscar op één van de andere stoelen reeds veilig en droog lag te doezelen. Na een korte conversatie (purrr! purrr? purrr!) vielen beide in een diepe slaap.
Al met al een dag om tevreden over te zijn; mevrouw K. haar agressie (even) kwijt en de twee vriendjes zo vertederend samen snurkend onder de tafel. Soms zit het geluk in heel kleine dingen, maar als u ook haarfabrieken in huis heeft, wist u dat natuurlijk allang!