Sonny durft!

Jawel, Sonny Boy (huisgenoot van Miss Gizmo) komt tegenwoordig helemaal naar de redactie van het Katblad lopen! Meestal in gezelschap van de Miss en het mens, maar wij zagen hem ook al een enkele keer in zijn eentje voorbij hobbelen!
Maar deze reportage gaat over de keer dat hij zijn begeleiders bij zich had en er zich toevalligerwijze heel veel reporters op straat bevonden. Veel? Nou, zeg maar allemaal!

Want op onze buitentafel zaten mevrouw Troy (links) en haar zoon Japekoppie (rechts) de boel te bewaken terwijl Sonny het gebied onder de tafel aan het verkennen was. Zij lieten hem trouwens rustig zijn gang gaan.

Ook Cera (boven) en Oscar (onder) waren van de partij. Ja, het moet zo rond etenstijd geweest zijn, anders hadden ze daar vast niet allemaal gezeten of rondgelopen, heh?

En de Boez volgde Sonny een tijdje terwijl die tussen de plantenpotten aan het klooien was. Ja, Boez wilde de kleine rooie graag even uitgebreid besnuffelen, maar kreeg daar niet de kans voor want Sonny was snel en had het heel druk. Ook was Sonny behoorlijk nerveus, want zoveel vreemde haarfabrieken op een kluitje had hij nog niet eerder gezien. Erg moedig dus van hem dat hij toch doorging met zijn verkenningsrondje!

Miss Giz bleef op een afstandje haar huisgenoot in de gaten houden, want zij voelt zich erg verantwoordelijk voor hem en zij kent de buitenwereld al een beetje beter; weet ook wat de gevaren kunnen zijn. Doch, zij is makkelijker en brutaler naar de haarfabrieken toe en minder toeschietelijk daar waar het mensen betreft, terwijl dat bij Sonny precies andersom is. Ja, want Sonny kwam af en toe even naar mevrouw Katblad toe voor een aai, en Gizmo laat zoiets wel uit haar koppie. Ze vullen elkaar mooi aan op die manier.

Cera sprong bovenop het kleine tafeltje om vanuit die positie te kunnen bepalen of Sonny een vriend of vijand was, maar Sonny schrok daarvan. En dat is natuurlijk erg logisch en verklaarbaar, want het is nu eenmaal een gevaarlijke situatie om iemand boven je te hebben zitten; ze kunnen dan pardoes op je springen en je moet dan maar weer afwachten of je dat heelhuids overleefd. Geen goede actie dus, Cera! (Hoewel, vanuit haar standpunt eigenlijk weer wel.)

Gizmo was in elk geval maar wat dichterbij gekomen om in te kunnen grijpen in geval van nood. Ja, want in een vreemde omgeving met mogelijk gezamenlijke vijanden, vergeet je je privé-kwesties en steun je je huisgenoot natuurlijk wel, toch? Daarom.

Op een gegeven moment had Sonny het buitengebeuren van de redactie wel voldoende verkend en stak hij de straat over om een beetje te gaan lopen klooien onder het raam van Zoe. Wij zagen Zoe trouwens niet maar weten zeker dat, als zij geweten had dat de mooie Sonny daar rond liep te klooien, ze natuurlijk direct naar het raam was gekomen om hem bezig te zien!

Wel, toen was het weer tijd om te gaan en liep het gelaarsde mens terug naar huis, braaf gevolgd door haar twee haarfabrieken.
Wij meenden enkele reporters een zucht van verlichting te horen slaken, want etenstijd is toch wel een soort van heilig voor hen, en die was nu zomaar, zonder hun toestemming, een flink eind naar achteren verschoven.
De Boez was trouwens ondertussen alweer vertrokken, maar die is sowieso altijd weg als wij hem graag binnen zien komen. Het zij zo....