Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zondag 19 juni 2011

Tot de kust weer veilig was

Wij hadden een omgekeerd rondje gelopen (via de Steeg van Storm door de Parallelstraat naar de Kruidentuin), en troffen bij het bankje Charli aan. Charli is dus onze buurkat en tevens een broertje van Japekop, heh? (Ja, wij moeten onze plattegrond eindelijk weer eens bijwerken, daar heeft u helemaal gelijk in. Maar misschien is er een vrijwilliger die dit aandurft???)
Afijn, Charli was dus in de Kruidentuin en hij was blij ons te zien.



En met ons bedoelen wij deze keer mevrouw Katblad, Cera (u ziet nog net haar staart) en de Os.
Doch, de vrede in de tuin werd ruw verstoord door een aanstormend, groen gemeentekarretje. U kent ze wel, ze maken een hoop lawaai, vegen met vele borsteltjes over de straat, ook als dat niet nodig is. Maar die herrie is het ergst natuurlijk. Alle haarfabrieken hebben de pest aan dit soort karretjes en blijven er zover mogelijk bij vandaan. Zo ook nu.
Het karretje reed de Katbladstraat in en dus konden wij niet terug naar huis lopen.

Er zat niks anders op dan wat rond te blijven hangen in de Kruidentuin tot het karretje klaar was met zijn belangrijke werk en de Katbladstraat weer was uitgereden. Os hobbelde wat heen en weer op de paaltjes, Cera lag te rollen op het pad en Charli bleef op de uitkijk zitten.
En mevrouw Katblad nam plaats op het bankje, want in zo'n situatie laat je je reporters uiteraard niet in de steek.





Wel, Cera was direct bereid om op schoot te komen zitten. Ja, want dat is makkelijker aaien voor mevrouw Katblad namelijk, en daar houdt Cera graag rekening mee. Van fotograferen was even helemaal geen sprake meer, dat zult u begrijpen. Nee, niet met die natte snuit tegen de lens, meisjelief! (Cera heeft altijd een natte neus die ze graag overal tegenaan duwt, maar dat terzijde.)






Het duurde erg lang, die klus van het groene karretje. Af en toe kwam het vehikel behoorlijk dichtbij en dan verzamelden de haarfabrieken zich rond mevrouw Katblad op, naast en onder het bankje. Charli wilde graag naast mevrouw K. en Cera komen zitten maar kreeg van ons modelletje een waarschuwing in de vorm van een klauw langs zijn neus. De boodschap was duidelijk, hij zag vervolgens af van zijn plan.




Oscar was onder het bankje gaan liggen op het moment dat het karretje weer gevaarlijk dichtbij kwam. Hij lag er niet bepaald ontspannen bij....

Ja, wij hadden natuurlijk terug kunnen lopen door de Parallelstraat, en door de Steeg van Storm konden wij ook de Katbladstraat bereiken. Maar ook daar reed het karretje steeds voorbij, dus dat was geen optie. Nee, we zouden gewoon moeten wachten tot de straat schoon geveegd was, het karretje uit het zicht was verdwenen en de herrie had meegenomen naar een volgende straat. Pas dan konden we de tuin verlaten en naar de redactie terugkeren.
Wel, gelukkig regende het op dat moment niet (meer).






En zo bleven we dus nog een poosje zitten, tot eindelijk de kust weer veilig was. Volgende keer maar een lunchpakketje mee?

foto hiernaast: mevrouw K. en Cera op het bankje.

3 opmerkingen:

Annemieke zei

Wat een mooie foto met die schaduw! Ongelovelijk dat het tussen al dat geregen door toch nog een beetje zonnig was.

ina zei

2 modellen op 1 bankje.

Anoniem zei

Wat een prachtige foto's maakt u toch elke keer weer, mevrouw Katblad! Het Leidsch Katblad moet heel blij met u zijn, en dan die reporters! Ik geniet elke keer weer van de reportages.

De laatste foto met de silhouetten is ongelooflijk mooi en origineel. Kunst. De meest eigenwijze zit dus rechts van de kijker. Jawel. Ik moet me laten nakijken, van een silhouet word ik al week.