Verrassingsaanval...

Oscar was met mevrouw Katblad mee naar de Kruidentuin voor een Kruidencontrôle.
We konden niet anders dan constateren dat de boel er weer fraai bijstaat; vooral de munt en oregano groeit tegen de klippen op. Maar ook moesten we vaststellen dat het met de Rozemarijn nooit meer iets wordt...

Bij de Thijmplantjes zakte Oscar opeens ineen. Niet doordat hij last had van een flauwte of een verzwikt pootje, maar wel omdat hij onder de struiken iets meende te zien. Vanuit haar positie kon mevrouw K. niets bijzonders ontdekken, maar uit het gedrag van Os was duidelijk af te leiden dat hij daar niet zomaar was gaan zitten. Dus liep mevrouw K. om het gewas heen om er beter tussen te kunnen kijken.

Wel, als u goed kijkt (door klik op de foto ziet u hem iets groter) kunt u daar - precies in het midden - de Wams ontdekken. Wamy dus, heh? Tussen het maggiekruid oftewel de Lavas. Of het nu was omdat het daar zo lekker rook dat hij daar zat, of dat hij zich gewoon verstopt hield om een soortgenoot te bespringen weten wij niet, maar wij gokken op het laatste. En nu werd hij dus even afgeleid door de aanwezigheid van mevrouw K. en keek hij recht in de lens. Maar dat duurde niet lang.

En zo gebeurde het dat Wamy opeens tevoorschijn sprong uit het Lavasbos en Oscar (toch nog) verraste door hem een mep op zijn neus te geven. Dom van Oscar natuurlijk, want hij had het kunnen zien aankomen; hij zou de Wams zo langzamerhand toch wel beter moeten kennen.
Wel, de Os schrok en verliet direct het centrum van de Kruidentuin. Wij liepen toen maar gauw de Parallelstraat in maar werden verder niet door Wamy gevolgd. Blijkbaar had hij deze keer wat anders (of beters) te doen, hoewel we ons niet goed kunnen voorstellen wat dat dan moest wezen.